Dzięki szybkiemu rozwojowi genetyki molekularnej badacze mają coraz więcej możliwości rekonstrukcji wyglądu zewnętrznego naszych przodków oraz odtwarzania dróg ich migracji. Jedynym problemem jest to, w jakim stopniu szczątki nadają się do analizy genetycznej – najlepiej, gdy są one zakonserwowane w wiecznej zmarzlinie. Właśnie na podstawie takich szczątków zespół naukowców z Europy, USA, Chin, Australii i Rosji pod kierownictwem Eske Willersleva z University of Copenhagen zrekonstruował genom człowieka żyjącego cztery tysiące lat temu na Grenlandii. Materiału genetycznego do badania dostarczył kosmyk włosów.
Włosy prehistorycznego Eskimosa zostały znalezione na Grenlandii już w roku 1986. Wówczas odesłano je do muzeum historii naturalnej na uniwersytecie w Kopenhadze. Po ponad dwudziestu latach próbka zwróciła uwagę profesora Willersleva, który kieruje obecnie pracami związanymi z sekwencjonowaniem DNA. Eksperci zrekonstruowali 79% genomu i zidentyfikowali ponad 353 tys. jednonukleotydowych polimorfizmów genetycznych – mutacji punktowych jednego nukleotydu w różnych częściach DNA, podstawowego źródła zindywidualizowanego rozwoju genomów u różnych ludzi. Okazało się, że z 6,8% z nich naukowcy zetknęli się po raz pierwszy.
Na podstawie badań materiału genetycznego specjaliści stwierdzili, że właścicielem włosów musiał być smagły, przysadzisty mężczyzna o brązowych oczach, co więcej – prawdopodobnie był podatny na łysienie. Rodzice Eskimosa musieli być bliskimi krewnymi. Po porównaniu danych otrzymanych w trakcie rozszyfrowywania genomu ze znanymi wariantami sekwencji nukleotydowych współczesnych grup etnicznych, naukowcy stwierdzili, że tymi bliskimi krewnymi byli wschodniosyberyjscy Czukcze.
A więc już 5,5 tys. lat temu przodkowie kultury Saqqaq przedostali się przez Cieśninę Beringa i ruszyli wzdłuż północnego kręgu polarnego, a 4 tys. lat temu osiedli na zachodnim brzegu Grenlandii, stając się pierwszymi mieszkańcami tej wyspy. Co ciekawe, ludzie tej kultury nie są przodkami współczesnych grenlandzkich Inuitów, ani przedstawicieli rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej. Analiza izotopowa włosów, przeprowadzona w laboratorium przez naukowców, wykazała, że prehistoryczny Eskimos posiadał grupę krwi A+, był przystosowany do życia w niskich temperaturach, a jego dieta obfitowała w owoce morza. Artykuł naukowców został opublikowany w magazynie Nature. JSL
źródło: news.ku.dk