Rasy ludzkie a percepcja twarzy

Przedstawiciele europejskiej i azjatyckiej rasy człowieka w różny sposób odbierają twarze ludzi, z którymi mają kontakt. Do takiego wniosku doszedł zespół psychologów skupionych wokół Caroline Blais z Université de Montréal.

Różny sposób odbioru twarzy pociąga za sobą określone konsekwencje dla samych obserwatorów. Według naukowców dane zebrane w poprzednich badaniach wykazały, że ludzie zbierają informację o człowieku, z którym mają do czynienia, koncentrując swoją uwagę na obszarach wokół oczu i ust. Problem polega na tym, że w badaniach tego typu uczestniczą najczęściej przedstawiciele rasy europeidalnej. Tym razem jednak kanadyjscy naukowcy postanowili przeprowadzić badania wśród grupy składającej się z 14 osób rasy europeidalnej i 14 osób rasy azjatyckiej.

Wszystkim ochotnikom zaprezentowano 112 fotografii ludzi obu ras  
i poproszono ich o określenie, czy osoby te znają któregoś ze sfotografowanych ludzi. Ochotnicy mieli również określić dominujące cechy twarzy widocznej na zdjęciu.  Podczas badania kamery obserwowały ruchy oczu ochotników. Naukowcy doszli do wniosku, że przedstawiciele rasy europeidalnej analizowali trójkąt, na który składają się nos i oczy, podczas gdy rasa azjatycka skupiała swój wzrok głównie na obszarze nosa. Obie grupy najlepiej sprawdziły się w rozpoznawaniu przedstawicieli własnej rasy, a problemy i wątpliwości pojawiały się, gdy osoba na zdjęciu należała do innej rasy. Według Blais jest to jeszcze jeden dowód na to, że ludzie białej rasy o wiele częściej korzystają z podejścia analitycznego, podczas gdy przedstawiciele rasy azjatyckiej częściej podchodzą do problemu w sposób całościowy.

W drugiej części eksperymentu ochotnicy mieli powiedzieć, jakie emocje odczytują z konkretnego zdjęcia. – czy jest to strach, zdziwienie, czy może radość. Okazało się, że w tym przypadku Azjaci mniej koncentrowali się bardziej na oczach, niż na ustach. Według naukowców prawdopodobnie przedstawiciele azjatyckiej rasy mogą mieć skłonność do niewłaściwej interpretacji niektórych emocji. Często zdarzało się, że mieli oni problemy z odczytaniem nastroju negatywnego – myląc strach ze zdziwieniem lub gniew z obrzydzeniem. Badacze są zdania, że ich pomyłki wynikały z tego, że ich uwaga skupiona była na oczach.

Naukowcy, którzy opublikowali wyniki swoich badań w magazynie Current Biology, stwierdzili, że przyczyny tych różnic tkwią w czynnikach kulturowych
i biologicznych, które charakteryzują rasy ludzkie. JSL

źródło:   www.nouvelles.umontreal.ca