Wielu rodziców oddaje rolę nauczyciela programom telewizyjnym i komputerowym. W efekcie kontaktu jedynie z tzw. kulturą „obrazkową”, u dzieci pojawia się problem opóźnionego rozwoju mowy i języka, co ma swoje następstwa również w problemach z uczeniem się i w nieprawidłowych relacjach w grupie rówieśniczej.
Zakwalifikowanie dziecka do grupy ryzyka wystąpienia ośrodkowych zaburzeń słuchu może nastąpić bardzo wcześnie. Zgodnie z etapami rozwoju mowy, już roczne dziecko powinno rozumieć i mówić kilka prostych słów.
Jeśli tak się nie dzieje, dziecko wymaga konsultacji lekarza audiologa, wykonania badania słuchu oraz konsultacji logopedycznej i wdrożenia terapii lub specjalistycznej obserwacji – mówi dr n. med. Andrzej Senderski z Centrum Zdrowia Dziecka – Jeśli mimo prawidłowych badań słuchu, język i mowa nie rozwijają się adekwatnie do wieku, można podejrzewać ośrodkowe zaburzenia słuchu.
Odpowiedz na pytania i sprawdź, czy problem może dotyczyć Twojego dziecka!
1. Czy dziecko komunikuje się stosownie do wieku?
2. Czy dziecko ma trudności z rozumieniem stwierdzeń, pytań, poleceń?
3. Czy dziecko ma trudności z rozumieniem mowy w hałasie?
4. Czy dziecko ma trudności ze zrozumieniem komunikatu, gdy ktoś go szybko wypowiada?
5. Czy dziecko ma trudności z koncentracja uwagi?
6. Czy dziecko ma kłopoty z opanowaniem pisania?
7. Czy dziecko ma trudności z nauka czytania?
8. Czy dziecko prosi o powtarzanie kierowanych do niego poleceń, pytań?
9. Czy dziecko ma zaburzenia równowagi?
Najnowsze statystyki pokazują, że OZS są obecne u co trzeciego dziecka z dysleksją i u połowy dzieci z specyficznymi zaburzeniami w uczeniu się – podkreśla dr n. med. Andrzej Senderski z Centrum Zdrowia Dziecka – Ośrodkowe zaburzenia słuchu to objawy, które wynikają z zaburzeń przetwarzania i interpretacji dźwięków w obrębie ośrodkowej części układu słuchowego.
Zaburzenia pojawiają się mimo prawidłowej czułości słuchu i są jedną z przyczyn niepowodzeń szkolnych.
DEKALOG RODZICA
1. Czekacie na mnie 9 miesięcy – poświęćcie pół godziny na poznanie etapów rozwoju mowy i języka. Taka wiedza pozwoli Wam na szybką reakcję, gdyby mój rozwój nie był prawidłowy i rozpoczęcie terapii, która pomoże mi nadrobić zaległości.
2. Kiedy pojawię się na świecie spędzajcie ze mną jak najwięcej czasu, obserwujcie mnie i reagujcie – to daje mi poczucie bezpieczeństwa i przynależności. Gdy jestem najedzony, mam suchą pieluchę i widzę Wasz uśmiech mam ochotę na poznawanie siebie i świata.
3. Bawcie się ze mną – to lubię najbardziej i to mnie rozwija, to mój sposób na uczenie się! Zabawa dźwiękami, czytanie, śpiewanie, taniec, klocki, miś, lala, auto! Liczę na Waszą wyobraźnię!
4. Jesteście moimi naturalnymi nauczycielami – to duża odpowiedzialność, ale także ogromna przyjemność! Jeśli wypełnicie Swoją rolę, będę szczęśliwym człowiekiem – wiem, że tego właśnie pragniecie!
5. To Wy uczycie mnie języka. Nie oddawajcie tej roli przypadkowym osobom lub technologiom multimedialnym! Ja będę żyć wśród ludzi, którzy nieustannie się komunikują – wyrażają swoje opinie i emocje. Będę wypełniać różne role społeczne – ucznia, pracownika, małżonka, rodzica… nie będę żyć w świecie komputerów i telewizji!
6. Dlatego mówcie do mnie – opisujcie codzienne czynności, zabawy, swoje i moje zachowania. Nazywajcie emocje. Dzięki temu buduję swój własny słownik, który pomoże mi uczyć się, rozumieć siebie i innych ludzi.
7. Dlatego mówcie powoli i wyraźnie, zdaniami, poprawną polszczyzną dopasowaną do możliwości mojego wieku a w czasie mówienia patrzcie na mnie – dzięki takim zachowaniom łatwiej skupię uwagę i lepiej Was zrozumiem.
8. Dlatego rozmawiajcie ze mną – naturalnym i najprostszym sposobem nauczenia się języka jest dialog. Do dialogu potrzeba dwojga. Nauczcie mnie rozmawiać.
9. Dlatego pozwólcie mi uczestniczyć w życiu rodzinnym – patrzenie na Was i przysłuchiwanie się Waszym rozmowom jest dla mnie najbardziej kształcące. Pamiętajcie, że trening czyni mistrza – rozmowa z babcią, dziadkiem, ciocią i wujkiem to tez dla mnie trening!
10. Dlatego jak najczęściej stwarzajcie mi okazje do trenowania rozmów z moimi koleżankami i kolegami – pozwoli mi to dobrze czuć się w grupie rówieśników w przedszkolu i w szkole.
11. Mam w sobie naturalną chęć słuchania i mówienia – nie zniechęcajcie mnie ciągłym poprawianiem, dajcie i mi czas na powiedzenie tego, co mam w myślach, bądźcie cierpliwi i wyrozumiali.