Błona fotograficzna

W filmach czarno-białych obecność światła lub jego brak rejestruje jedna warstwa światłoczuła, natomiast filmy barwne mają trzy warstwy, z których każda reaguje na światło o innym kolorze

Emulsja światłoczuła to rodzaj żelatynowej galaretki, w której rozmieszczone są miliardy kryształów bromku srebra. Każdy z nich składa się z ujemnie naładowanych jonów bromu oraz jonów srebra o ładunku dodatnim. Światło wywołuje reakcję chemiczną, której skutkiem jest powstanie na kryształach czarnych plamek metalicznego srebra, po wywołaniu widocznych jako ciemne miejsca. Im mocniejsze światło i im dłużej pada na błonę fotograficzną, tym więcej metalicznego srebra powstaje, a obraz jest ciemniejszy.

Reakcja zachodząca na filmie kolorowym przebiega tak samo – każda z trzech światłoczułych warstw jest uwrażliwiona na działanie światła o innej długości fali.

Układ światła i cieni na naświetlonej klatce początkowo pozostaje utajony. Dopiero po kąpieli w wywoływaczu grudki metalicznego srebra tworzą widoczny obraz. Film kolorowy przechodzi przez dodatkowy etap, w którym naświetlone ziarna srebra są zastępowane ziarnami barwnika. Następny krok to  utrwalenie obrazu, czyli wypłukanie z emulsji tych kryształów bromku srebra, które nie zostały naświetlone podczas robienia zdjęcia.

Wywołany i utrwalony film to negatyw, który przenosi się na papier światłoczuły. Aby powstało gotowe zdjęcie, odbitki również trzeba wywołać i utrwalić.
    

Kolorowy przekładaniec

Film kolorowy składa się z sześciu warstw leżących na nośniku pokrytym substancją zapobiegającą odbijaniu się światła. Dwie pierwsze chronią błonę przed ścieraniem i promieniami nadfioletowymi (UV). Trzy warstwy emulsji światłoczułej rejestrują światło niebieskie, zielone i czerwone. Filtr żółty zapobiega działaniu resztek niebieskiego światła na emulsje odbierające światło zielone i czerwone.

Najpopularniejszą błoną fotograficzną jest ta o szerokości 35 mm. Nadaje się do większości amatorskich aparatów.