Jeśli taka cząsteczka znajduje się przy powierzchni - paruje bezpośrednio do otoczenia, jeśli jest głęboko pod powierzchnią cieczy - nie ma jak „uciec” na zewnątrz.

Gdy taka ściśnięta cząsteczka natrafi np. na niewielkie niedoskonałości ścianek naczynia, w których uwięzione zostały mikroskopijne pęcherzyki powietrza, wykorzystuje ten powietrzny „bąbelek”, by wewnątrz niego przejść w stan gazowy.

Po odparowaniu do takiego „bąbelka” większej ilości cząsteczek wody, ciśnienie wewnątrz niego rośnie i pęcherzyk jest wypychany do góry siłą wyporu. Unosi się na powierzchnię, gdzie pęka, uwalniając do atmosfery parę wodną oraz powietrze.

Odp: Michał Wiśniewski, fizyk, trener Akademii Nauki