Ig Noble, czyli “naukowe Noble a rebours” zostały przyznane w 10 dziedzinach podczas ceremonii, która jak co roku odbyła się na Uniwersytecie Harvarda.
Nagrodę z fizyki zdobył zespół naukowy z Japonii kierowany przez Kiyoshi Mabuchi. Badacze zmierzyli współczynnik tarcia skórki od banana i wykazali, dlaczego skórki innych owoców, np. jabłek czy pomarańczy nie są aż tak niebezpieczne. Japońscy badacze zainteresowali się tym, w jaki sposób tarcie i poziom nawilżenia wpływają na ruchy naszych kończyn. Obliczyli, że jeśli nadepniemy na skórkę od banana nogą wysuniętą pod kątem większym niż 3,8 stopnia, to z pewnością nie unikniemy poślizgu. Oznacza to, że jeśli spacerujemy zwykłym krokiem (kąt wychylenia nogi wynosi wtedy ok.15 stopni) i nie zauważymy skórki, to z pewnością czeka nas wywrotka. Jest jednak jeszcze druga strona medalu. Polisacharydy, które sprawiają, że skórka od banana jest śliska, znajdują się także w błonach stawów na styku kości w naszych organizmach. – Nasze badania mogą w przyszłości posłużyć do budowy złożonych protez stawów – mówił Kiyoshi Mabuchi w rozmowie ze stacją BBC.
W dziedzinie neurologii nagrodę otrzymał Kang Lee z Uniwersytetu w Toronto za swoje badanie zatytułowane: „Zobaczyć Jezusa na toście”. Naukowcy próbowali dowiedzieć się, jak to się dzieje, że niektóre osoby widzą święte postacie na przedmiotach codziennego użytku.
Nagroda w dziedzinie biologii powędrowała do zespołu naukowców z Czech, Niemiec i Zambii. To oni odkryli, że w czasie wypróżniania psy ustawiają się zgodnie z liniami pola magnetycznego Ziemi. W dziedzinie medycyny wyróżniono badaczy, którzy udowodnili, że surowa wieprzowina umieszczona w dziurce od nosa hamuje krwotok.
Nagrody Ig Nobla (inaczej zwane także jako Antynobel) to żartobliwe odpowiedniki Nagród Nobla za prace naukowe, które na początku śmieszą, ale także skłaniają do myślenia i kryją w sobie głębszy zamiar. Nagrody są przyznawane od 1991 roku przez przez czasopismo Annals of Improbable Research (czyli “Roczniki Badań Nieprawdopodobnych”). Zadaniem Ig Nobli jest przede wszystkim popularyzacja nauki i ukazywanie pozytywnych, wesołych aspektów pracy naukowej.