Oto sześć najważniejszych aspektów opieki nad szczenięciem i rozwijaniu ze swoim nowym przyjacielem zdrowej, wieloletniej relacji.
Ruch
Podczas gdy wielu nowych właścicieli romantycznie podchodzi do idei długich spacerów ze świeżo przygarniętym szczeniakiem, w rzeczywistości młodym psom (zwłaszcza większym rasom) nie należy pozwalać na zbyt wiele wysiłku fizycznego. Szczenięta mają dużo energii, ale ich kości i stawy są jeszcze dość miękkie i mogą łatwo ulec kontuzjom.
Nadmierna aktywność fizyczna w niewłaściwym wieku prowadzi do problemów zdrowotnych, w tym dysplazji stawów biodrowych, deformacji wzrostu i zaburzeń ruchu.
Nie ma dokładnych danych naukowych na temat optymalnej ilości czasu, przez jaki szczenięta powinny spacerować, jednak ogólnie przyjętą zasadą jest dostarczanie młodym psom tyle ruchu, ile wynosi ich wiek w miesiącach razy 5 minut, dwa razy dziennie. Zgodnie z tą logiką 16-tygodniowy szczeniak potrzebuje 40 minut ruchu dziennie, za to 4 tygodniowy już tylko 10.
Szczepienia
Zaszczepienie szczeniaka jest jedną z najważniejszych rzeczy, jakie należy zrobić w pierwszych tygodniach jego życia – pomaga to chronić psy przed wieloma potencjalnie niebezpiecznymi czynnikami chorobotwórczymi, takimi jak parwowiroza, kaszel kenelowy, zapalenie wątroby i leptospiroza.
Szczenięta zazwyczaj otrzymują pierwszy zestaw szczepień w wieku około ośmiu do dziesięciu tygodni, a kolejny zestaw dwa do trzech tygodni później. Dopóki młode psy nie są w pełni chronione, nie zależy im się kontaktu z innymi zwierzętami.
Socjalizacja
U psów wyróżnia się kilka ważnych etapów rozwoju, a jednym z nich jest okres socjalizacji, który powinien mieć miejsce, kiedy zwierzę znajduje się w przedziale wiekowym 3-16 tygodni. W tym stosunkowo krótkim czasie szczenięta powinny mieć okazję do kontaktu z jak największą liczbą różnych ludzi, zwierząt, dźwięków, zapachów i sytuacji, a brak lub nieudolne próby socjalizacji mogą skutkować silnym lękiem przed tymi bodźcami w późniejszym okresie życia, w niektórych przypadkach także rozwojem poważnych problemów behawioralnych.
Separacja
Lockdowny spowodowały dramatyczny wzrost ilości czasu, jaki właściciele spędzają ze swoimi zwierzętami domowymi, co może prowadzić do wzrostu lęku separacyjnego u ich pupili, gdy przyjdzie czas powrotu do pracy. Typowe objawy tego zaburzenia lękowego obejmują oddawanie moczu lub kału w domu, szczekanie i ujadanie, niszczenie rzeczy, a także próby ucieczki lub samookaleczenia, a lęk związany z separacją jest dość trudny do skutecznego leczenia.
Dlatego już od najwcześniejszych etapów rozwoju szczeniaka należy włożyć wysiłek w zapobieganie nadmiernemu przywiązaniu do właściciela – głównie poprzez stopniowe wydłużanie czasu, jaki zwierzak spędza samotnie. Jeśli problem będzie się utrzymywał, niezbędne może być poproszenie o pomoc psiego behawiorysty, a nawet sięgnięcie po naturalne leki uspokajające dla zwierząt.
Niebezpieczne produkty
Chociaż podawanie szczeniakowi resztek ze stołu może być kuszące, istnieje długa lista pokarmów, które mogą być toksyczne dla psów. Pierwszą lepszą trucizną jest czekolada (zwłaszcza jej ciemne odmian), która zawiera teobrominę – środek, który może uszkodzić wnętrzności, serce, ośrodkowy układ nerwowy lub nerki psa, prowadząc do wymiotów, biegunki, nadpobudliwości, drgawek, a nawet śmierci. Również cebula, czosnek i szczypiorek są niebezpieczne, jako że mogą uszkodzić psie czerwone krwinki, prowadząc do ciężkiej anemii. Psom nie powinno się w żadnym wypadku podawać także ksylitolu i innych słodzików, kofeiny, alkoholu, winogron i rodzynek – lista zakazanych pokarmów jest długa, więc zanim przygarniesz zwierzaka do domu, upewnij się, że wiesz, czym go nie karmić.
Trujące rośliny
Szczeniaki słyną z tego, że wystarczy chwila nieuwagi i zjedzą wszystko, a wiele z nich traktuje domowe i ogrodowe rośliny jako swoją osobistą spiżarnię. Niestety istnieje wiele botanicznych zagrożeń, które, jako świeżo upieczony psi rodzic musisz znać. Są wśród nich między innymi cebulki żonkili, czy poisencji, a także nasiona i liście – takie jak żołędzie, bluszcz i jemioła, które mogą spowodować nawet śmierć zwierzaka.
Upewnij się więc, że żadna trująca roślina nie znajduje się w zasięgu Twojego psa, a jeśli jakimś cudem zje zakazane rzeczy, niezwłocznie udaj się z nim do weterynarza.