Kiedy geolodzy z Evolution Mining, australijskiej firmy wydobywającej złoto, natrafili na niezwykłe rdzenie skalne w Ora Banda, wezwali Jaysona Meyersa – głównego geofizyka Resource Potentials, firmy geofizycznej w Perth. Meyers zbadał próbki pobrane z rdzenia wiertniczego, a także próbki skał z tego miejsca i natychmiast zauważył ślady charakterystyczne dla uderzenia meteorytu – tzw. stożki zderzeniowe.
Stożki zderzeniowe powstają w skałach wskutek metamorfizmu szokowego i występują w podłożu kraterów uderzeniowych, wytworzonych w wyniku silnych eksplozji, takich jak podziemne próby jądrowe lub uderzeń meteorytów.
– Ponieważ wiemy, że w Ora Banda nie przeprowadzano żadnych testów jądrowych, dowody sugerują, że starożytny krater powstał w wyniku uderzenia meteorytu w to miejsce – powiedział Meyers.
Aby dowiedzieć się więcej Meyers zbadał topografię miejsca i stworzył mapę anomalii grawitacyjnych, która pokazuje, jak pole grawitacyjne w danym miejscu różni się od jednolitej, pozbawionej cech Ziemi (zgodnie z danymi obserwatorium NASA). Wszelkie anomalie grawitacyjne, które pojawiają się na mapie, mogą dać wgląd w ukryte czynniki, które wpływają na wielkość masy, a tym samym przyciąganie grawitacyjne w danym obszarze. Na przykład pasmo górskie miałoby większą siłę grawitacji niż gładka powierzchnia, podczas gdy rów oceaniczny lub krater miałyby ujemne anomalie grawitacyjne – wyjaśnia NASA.
Badania Meyera pozwoliły odkryć krater uderzeniowy z fałdą pośrodku. Ta „fałda” to miejsce, w którym roztrzaskane skały wróciły na powierzchnię po uderzeniu komety, jak ściśnięta sprężyna. Kiedy geolodzy udali się do „pofałdowanej” części stanowiska, odkryli kolejne stożki zderzeniowe.
Teraz naukowcy z Curtin University w Perth badają stanowisko Ora Banda na poziomie mikroskopowym. W szczególności zespół zbada, czy minerały w tym miejscu odparowały, a następnie ponownie skrystalizowały się pod wysokim ciśnieniem.
– Energia uwolniona podczas uderzenia meteorytu byłaby większa, niż łączna energia ze wszystkich przeprowadzonych kiedykolwiek testów atomowych – powiedział Meyers.
Badania cyrkonów i innych minerałów z krateru prawdopodobnie ujawnią, kiedy meteoryt uderzył w Ziemię. W tej chwili Meyers ocenia, że zderzenie nastąpiło w okresie między 250 a 40 milionów lat temu. Asteroida, która doprowadziła do wyginięcia dinozaurów, była znacznie większa – miała około 10 km średnicy i pozostawiła krater uderzeniowy o średnicy 150 km.