Długie szyje u zwierząt mogą się charakteryzować różną liczbą kręgów szyjnych w zależności, czy mamy do czynienia z ssakiem, ptakiem czy gadem. U ssaków w zdecydowanej większości występuje siedem kręgów szyjnych. Wydłużenie lub skrócenie szyi nie wiąże się jednak z dodawaniem lub odejmowaniem kolejnych kręgów, a ze zmianą ich długości.
Czytaj też: Odkrycie papuziego jaszczura to istny klejnot. Skóra starego gada “błyszczała” jak szkło
Zupełnie inaczej sytuacja wygląda u gadów i ptaków, które w toku ewolucji nabyły zdolność do zwiększania liczby kręgów szyjnych. Doskonałym przykładem są chociażby plezjozaury – wymarłe, mezozoiczne gady morskie – które potrafiły mieć ich nawet 70! Żyły również na Ziemi takie gady, które pomimo ekstremalnie długiej szyi posiadały bardzo mało kręgów szyjnych i tutaj możemy wymienić tanystrofa (Tanystropheus), którego analizą zajmowali się w ostatnim czasie uczeni z Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego.
![](/_next/image?url=https%3A%2F%2Fkonto.focus.pl%2Fuploads%2F2024%2F06%2FTanystropheus_BW.jpg&w=1600&q=85)
Gad z ekstremalnie długą szyją na tapecie u polskich naukowców
Zespół paleobiologów, w skład którego wchodzili m.in. dr Mateusz Tałanda i Adam Rytel, zbadał skamieniałości triasowego morskiego gada z grupy tanystrofeidów, który żył na Ziemi 230 milionów lat temu. Naukowcy podzielili się swoimi obserwacjami na temat strategii ewolucyjnej zwierzęcia na łamach periodyku Royal Society Open Science.
Czytaj też: Odkryli pierwsze na Ziemi zwierzę z wydłużoną częścią ciała. Żaden gad tak nie wyglądał
Szczątki zwierzęcia były znajdowane w Chinach, na pograniczu Włoch i Szwajcarii, jak również w Polsce, w Miedarach (woj. śląskie). Gad cechował się rozmiarami ciała od 1,5 do 6 metrów, z czego połowa stanowiła szyja. Jak zauważają naukowcy, tanystrof w toku wydłużania szyi nie zwiększał liczby kręgów, ale zmieniał ich długość. Co więcej, proces ten doprowadził do wciągnięcia nawet kręgów grzbietowych do odcinka szyjnego.
![](/_next/image?url=https%3A%2F%2Fkonto.focus.pl%2Fuploads%2F2024%2F06%2Frytel_et_al_2024_promo-1600x1600.png&w=1600&q=85)
Tak nietypowa strategia ewolucyjna była zagadką dla naukowców. W najnowszych badaniach uczeni spróbowali wyjaśnić ten fenomen. Najprawdopodobniej taka budowa ciała była „efektem nałożenia się ograniczeń rozwojowych na presję selekcyjną wymagającą co raz dłuższej szyi, podobnie jak u dzisiejszej żyrafy” – tłumaczy dr Mateusz Tałanda cytowany w komunikacie prasowym UW.
Czytaj też: Małpa-skunks, krwiożerczy rosomak i osobliwy wielkolud. Oto 8 zagadkowych kryptyd
Czyni to z tanystrofów zwierzęta o wręcz unikatowej anatomii i są one ekstremalnym przykładem tego, co potrafi stworzyć ewolucja w bardzo specyficznych warunkach – podkreśla Adam Rytel w rozmowie z PAP. Przypomnijmy, że żyjące w morzach tanystrofy należały do archozauromorfów. 230 milionów lat temu w epoce triasu jeszcze nie istniały żadne dinozaury, ani plezjozaury. Rozwój ewolucyjny gadów dopiero się rozpędzał, a długoszyje zwierzęta możemy nazwać prymitywnymi przodkami późniejszych drapieżników.