Kosmodrom Bajkonur w Kazachskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. 12 kwietnia 1961 roku, godzina 9.07 czasu moskiewskiego. 27-letni Jurij Gagarin sygnalizuje uruchomienie silników rakiety R7 o kryptonimie Wostok-K. Dwie minuty po starcie pierwszy statek kosmiczny z człowiekiem na pokładzie przecina ziemską atmosferę z prędkością 27 tys. km/godz. Pół minuty później system kontroli lotu ulega awarii - silnik rakiety wyłącza się o 15 sek. za późno i Wostok leci wyżej, niż planowano. Jednak Gagarin czuje się dobrze, utrzymuje kontakt radiowy z Ziemią. O 9.17 Wostok wchodzi na orbitę.
Po okrążeniu planety na wysokości od 168 do 314 km rozpoczyna się sprowadzanie Gagarina na Ziemię. 78 minut od startu Wostok znów wchodzi w atmosferę. Wtedy ujawnia się kolejna usterka: po odpaleniu rakiet hamujących kapsuła powrotna nie chce odłączyć się od reszty statku. Powodem jest splątany kabel. Wostok wpada w turbulencje. Na szczęście już w atmosferze pechowy przewód ulega przepaleniu. 7 km nad Ziemią system katapultują- cy wyrzuca Gagarina z kapsuły i uruchamia spadochron. W czasie opadania ku Ziemi kosmonauta omal się nie udusił - niemal sześć minut szarpał się z zaworem oddechowym w skafandrze, zanim udało mu się go otworzyć.
Po 108 minutach od startu Jurij Gagarin ląduje 33 km od miasta Engels nad Wołgą, 600 km od planowanego celu. Pierwszymi ludźmi, których spotyka, jest wieśniaczka Anna Akimowna Taktariewa i jej wnuczka Rita. 47 minut wcześniej Radio Moskwa nadaje sensacyjną informację o wysłaniu pierwszego człowieka w kosmos. Rano Amerykanie znajdą ją na czołówkach swoich gazet. Wygląda na to, że Związek Radziecki wygrał wyścig, który rozpoczął się sześć lat wcześniej.
Jurij Gagarin – bohater z łapanki?
Urodził się 9 marca 1934 roku, w tym samym dniu, w którym przedwojenny radziecki konstruktor Siergiej Korolow wygłosił w Moskwie pierwszy referat o możliwości lotu człowieka w kosmos. Czy zbieżność dat zdecydowała, że został wybrany do historycznej misji?
11 lutego 1960 roku Jurij Gagarin zostaje zakwalifikowany do pierwszego zespołu kandydatów na kosmonautów, znanego jako WWS-1 (Wojenno-Wozdusznyje Siły). W grupie jest 20 pilotów: czterech z nich zostało później wyrzuconych za naruszenie dyscypliny, jeden zginął w czasie testów, a dwóch zwolniono z przyczyn zdrowotnych.
Prace toczą się w ogromnym pośpiechu. Przygotowywana do misji orbitalnej 7-osobowa grupa amerykańskich pilotów, zwana Mercury Seven, ma nad WWS-1 niemal rok przewagi w treningach. 18 stycznia 1961 roku, po zaledwie 10 miesiącach przygotowań i dwóch dniach morderczych testów, do pierwszej załogowej misji kosmicznej zostają wybrani 27-letni Jurij Gagarin i młodszy o rok Herman Titow. Ostatecznie wybór pada na Gagarina.
Bycie eksnazistą nie pomaga
Poligon rakietowy White Sands w USA. Wernher von Braun, uciekinier z hitlerowskich Niemiec - teraz w służbie Waszyngtonu - otrzymuje zgodę na przeprowadzenie testu rakiety Jupiter C w przestrzeni kosmicznej. Jupiter to udoskonalona wersja niemieckiej rakiety V2, przystosowana do przenoszenia 3,5-tonowej głowicy jądrowej. Von Braun wie, że za jej pomocą można wystrzelić na orbitę pierwszego sztucznego satelitę.
