Kosmodrom Bajkonur w Ka­zachskiej Socjalistycznej Repu­blice Radzieckiej. 12 kwietnia 1961 roku, godzina 9.07 czasu moskiewskiego. 27-letni Jurij Gagarin sygnalizuje uruchomienie silników rakiety R7 o kryptonimie Wostok-K. Dwie minuty po starcie pierwszy statek kosmiczny z człowiekiem na pokładzie przecina ziemską atmosferę z prędkością 27 tys. km/godz. Pół mi­nuty później system kontroli lotu ulega awarii - silnik rakiety wyłącza się o 15 sek. za późno i Wostok leci wyżej, niż planowano. Jednak Ga­garin czuje się dobrze, utrzymuje kontakt radio­wy z Ziemią. O 9.17 Wostok wchodzi na orbitę.

Po okrążeniu planety na wysokości od 168 do 314 km rozpoczyna się sprowadzanie Gagarina na Ziemię. 78 minut od startu Wo­stok znów wchodzi w at­mosferę. Wtedy ujawnia się kolejna usterka: po odpaleniu rakiet hamu­jących kapsuła powrotna nie chce odłączyć się od reszty statku. Powodem jest splątany kabel. Wo­stok wpada w turbu­lencje. Na szczęście już w atmosferze pechowy przewód ulega przepa­leniu. 7 km nad Ziemią system katapultują- cy wyrzuca Gagarina z kapsuły i uruchamia spadochron. W czasie opadania ku Ziemi ko­smonauta omal się nie udusił - niemal sześć minut szarpał się z zawo­rem oddechowym w ska­fandrze, zanim udało mu się go otworzyć.

Po 108 minutach od startu Jurij Gagarin ląduje 33 km od mia­sta Engels nad Wołgą, 600 km od planowanego celu. Pierwszymi ludźmi, których spotyka, jest wieśniaczka Anna Akimowna Taktariewa i jej wnuczka Rita. 47 mi­nut wcześniej Radio Moskwa nadaje sensacyjną informację o wysłaniu pierwszego człowieka w kosmos. Rano Amerykanie znajdą ją na czołówkach swoich gazet. Wygląda na to, że Zwią­zek Radziecki wygrał wyścig, który rozpoczął się sześć lat wcześniej.

Jurij Gagarin – bohater z łapanki?

Urodził się 9 marca 1934 roku, w tym samym dniu, w którym przedwojenny radziecki konstruktor Siergiej Korolow wygłosił w Moskwie pierwszy referat o moż­liwości lotu człowieka w kosmos. Czy zbieżność dat zdecy­dowała, że został wybrany do historycznej misji?

11 lutego 1960 roku Jurij Gagarin zostaje zakwalifiko­wany do pierwszego zespołu kandydatów na kosmonau­tów, znanego jako WWS-1 (Wojenno-Wozdusznyje Siły). W grupie jest 20 pilotów: czterech z nich zostało później wyrzuconych za naruszenie dyscypliny, jeden zginął w cza­sie testów, a dwóch zwolniono z przyczyn zdrowotnych.

Prace toczą się w ogromnym pośpiechu. Przygotowy­wana do misji orbitalnej 7-osobowa grupa amerykańskich pilotów, zwana Mercury Seven, ma nad WWS-1 niemal rok przewagi w treningach. 18 stycznia 1961 roku, po zaledwie 10 miesiącach przygotowań i dwóch dniach mor­derczych testów, do pierwszej załogowej misji kosmicznej zostają wybrani 27-letni Jurij Gagarin i młodszy o rok Her­man Titow. Ostatecznie wybór pada na Gagarina.

 

Bycie eksnazistą nie pomaga

Poligon rakietowy White Sands w USA. Wernher von Braun, uciekinier z hitlerow­skich Niemiec - teraz w służbie Waszyngtonu - otrzymuje zgodę na przeprowadzenie testu rakiety Jupiter C w przestrzeni kosmicznej. Jupiter to udoskonalona wersja niemieckiej rakiety V2, przystosowana do przenoszenia 3,5-tonowej głowicy jądrowej. Von Braun wie, że za jej pomocą można wystrzelić na orbitę pierwszego sztucznego satelitę.