Według nowych badań między 6300 a 3800 lat temu (a więc nieco po zakończeniu prawdziwego paleolitu) owoce morza, które dominowały w diecie na terenie dzisiejszej Norwegii, zawierały niebezpiecznie wysoki poziom ołowiu i kadmu. Naukowcy twierdzą, że może to wiązać się ze zmieniającym się klimatem po ostatniej epoce lodowcowej, która zakończyła się około 11 700 lat temu.
Ponieważ klimat cały czas zmienia się w zastraszającym tempie, wyniki te wskazują, że my również możemy spodziewać się wyższych poziomów zanieczyszczeń metalami ciężkimi w niektórych produktach żywnościowych.
“To odkrycie może prowadzić do przewidywań skażenia owoców morza w przyszłości” – napisali naukowcy w artykule, który został opublikowany w czasopiśmie “Quaternary International”.
Nie mając dostępu do ludzkich szczątek z tamtego okresu, naukowcy z Uniwersytetu Arktycznego w Norwegii sięgnęli po… skamieniałe śmieci. Midden, czyli warstwa ziemi zawierająca różne odpady, typu zwierzęce kości, ludzkie odchody, roślinne resztki, muszle i inne pozostałości po dawnej działalności człowieka, pozwoliła badaczom na dokładniejszą analizę diety naszych przodków.
Ze stosów pradawnych odpadów na ośmiu stanowiskach archeologicznych naukowcy zebrali muszle skorupiaków, kości dorsza atlantyckiego i foki harfowej. Pozostałości zostały dokładnie oczyszczone, a następnie zmienione w drobny proszek, z którego naukowcy pozyskali kolagen do przeprowadzenia analiz. Spośród 124 kości, z których pobrano próbki, tylko 40 wytworzyło wystarczająco dobrej jakości kolagen, a analizy ujawniły szokujący poziom kadmu i ołowiu.
Zespół przeprowadził również pomiary poziomów rtęci w kościach i stwierdził, że chociaż mieszczą się one w nowoczesnych granicach bezpieczeństwa, są również zauważalnie wysokie.
Kadm występuje naturalnie w glebie i z czasem gromadzi się w organizmie, zwłaszcza w wątrobie i nerkach. Może powodować raka, jak również choroby nerek, wątroby i płuc, a także osteoporozę. Ołów występuje naturalnie również w glebie, a z czasem gromadzi się w szkielecie człowieka. Może on negatywnie wpływać na mózg i układ nerwowy. Z kolei rtęć może powodować poważne problemy neurologiczne i immunologiczne.