Znalezisko to miało miejsce u wybrzeży Szetlandów, czyli archipelagu na Oceanie Atlantyckim, znajdującego się około 200 kilometrów od wybrzeży Wielkiej Brytanii. Ekspertyzy wykazały, że chodzi o jednostkę SM UC-55, która została zatopiona około 13 kilometrów od Lerwick. Wydarzenia te miały miejsce w 1917 roku.

Czytaj też: Jaki jest najstarszy znany nauce tekst pisany?

Co na tym obszarze robiła niemiecka łódź podwodna? Najprawdopodobniej jej załoga zajmowała się tam rozkładaniem min, które miały utrudniać przeprawy przez kanał między Orkadami a Szetlandami. W pewnym momencie U-boot musiał wynurzyć się w na powierzchnię po tym, jak doznał usterki technicznej. Zatopioną jednostkę odnalazła załoga nurków na pokładzie łodzi Stromness Valhalla.

Niemiecki okręt podwodny, znany jako UC-55, zatonął po tym, jak został trafiony przez dwa niszczyciele należące do brytyjskiej Royal Navy

Aby dotrzeć do tego, co dawniej było działającym U-bootem, uczestnicy wyprawy musieli zejść na głębokość około 110 metrów. Samo miejsce spoczywania wraku było znane od lat 80., lecz potrzebne było potwierdzenie, iż faktycznie chodzi o UC-55. Dzięki trwającemu 3,5 godziny nurkowaniu eksperci zyskali pewność, z czym mają do czynienia.

I choć Niemcy powszechnie korzystali z tego typu okrętów, to do czasów współczesnych zachowały się jedynie cztery jednostki w nienaruszonym stanie. Wszystkie pozostałe zostały zatopione. Ta konkretna, po tym jak załoga została zmuszona do wynurzenia się, padła ofiarą ataku ze strony brytyjskiej Royal Navy. Dwa niszczyciele zatopiły UC-55, zabierając przynajmniej część załogi na dno.

Czytaj też: Tajemniczy list Einsteina do nauczycielki religii wystawiony na sprzedaż

Potwierdzenie, iż nurkowie mają do czynienia z tą konkretną łodzią było możliwe dzięki identyfikacji znalezionych uszkodzeń. Okazały się one pokrywać z zapiskami sporządzonymi przez brytyjskich marynarzy, którzy brali udział w zatopieniu niemieckiego okrętu. Ten podwodny grób dla około 20 osób stanowi brutalne wspomnienie po I wojnie światowej. Zakończona 11 listopada 1918 roku, jest łączona ze śmiercią około 20 milionów ludzi, podczas gdy co najmniej drugie tyle zostało rannych.