Samotność jest nam potrzebna. Czego możemy się z niej nauczyć?

Poczucie osamotnienia często jest wynikiem braku znajomości własnych potrzeb i trudnymi doświadczeniami z przeszłości, jednak mimo to samotność jest nam czasem potrzebna. Dlaczego powinniśmy poświęcić jej więcej uwagi i jaką lekcję możemy z niej wynieść?
Samotność jest nam potrzebna. Czego możemy się z niej nauczyć?

Istota samotności

Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Kalifornijskim wykazało, że aż 76% amerykańskich dorosłych czuje osamotnienie. Z czego może to wynikać? Według Sławomira Prusakowskiego, psychologa z Uniwersytetu SWPS we Wrocławiu, tak duży odsetek samotnych osób wynika ze sposobu, w jaki żyjemy. Cały czas otacza nas ogromna ilość bodźców, a przeciążenie informacjami może często prowadzić do przemęczenia, co w następstwie niekiedy kończy się tendencją do wycofywania się z życia społecznego. W takich sytuacjach zaspokojenie potrzeby bliskości jest mało prawdopodobne, gdyż nie ma ku temu sprzyjających okoliczności. 

Samotność może też ściśle wiązać się z brakiem jakiejkolwiek przestrzeni na autorefleksję, określenie własnych potrzeb i podjęcie odpowiednich kroków. Wszechobecne bodźce mogą skutecznie zagłuszać to, co dzieje się w głowie, a kiedy sami nie umiemy dojść do tego, czego potrzebujemy w życiu, praktycznie nie ma szans, byśmy odnaleźli to w interakcjach z innymi.

Innym zjawiskiem, które może przyczyniać się do samotności, jest obawa przed brakiem akceptacji ze strony innych osób. Ten lęk może być tak silnie zakorzeniony, że niektórzy świadomie wybierają samotność, by za wszelką cenę uniknąć odrzucenia.

 

Czego uczy nas samotność?

Naukowcy prowadzący wspomniane wcześniej badania podjęli próbę wyszczególnienia tego, czym różnią się osoby nieszczęśliwie samotne od tych, które nie odczuwają bycia samemu jako coś negatywnego.

Okazało się, że ludzie, które nie czują się osamotnieni, są bogaci w tak zwaną życiową mądrość, na którą składa się 6 obszarów i związane z nimi praktyki. Istotę tej mądrości stanowią: wiedza o życiu (uważne doświadczanie codzienności), inteligencja emocjonalna (analizowanie i kontrolowanie własnych reakcji na emocje), empatia, autorefleksja (kluczowa do budowania relacji z innymi), akceptacja różnorodności, zdolność do efektywnego podejmowania decyzji i wdrażania ich w życie.

Według Prusakowskiego rozwijając te cechy, możemy skutecznie zminimalizować poczucie osamotnienia, a samą samotność potraktować jako okazję poświęcenia sobie uwagi i opanowania  umiejętności, które sprzyjają nawiązywaniu nowych znajomości.