II w. n.e. to był wyjątkowy czas w historii Wysp Brytyjskich. Wchodziły one wówczas w skład Cesarstwa Rzymskiego, które osiągało rekordowe rozmiary. Jego krańce sięgały także Bliskiego Wschodu oraz terenów wokół Morza Czarnego. Nieliczne źródła pisane wskazywały na kontakty Rzymian ze starożytnym ludem Sarmatów z Europy Wschodniej. Kasjusz Dion w 175 r. n.e. pisał o tym, że cesarz Marek Aureliusz wcieli kawalerię sarmacką do legionów rzymskich i wysłał ich na Wyspy Brytyjskie.
Czytaj też: Spiczasta głowa i wyłupiaste oczy. Zadziwiające szczątki znalezione w Boliwii
Kim w ogóle byli Sarmaci? Historycy opisują ich jako irański lud koczowniczo-pasterski spokrewniony ze Scytami. Słynęli oni m.in. z doskonałych umiejętności jeździeckich. Zamieszkiwali tereny północnego Kaukazu, dzisiejszej południowej Rosji i wschodniej Ukrainy. A teraz okazuje się, że żyli także w Europie Zachodniej.
Szczątki Sarmaty na Wyspach Brytyjskich. Pochodził z bardzo odległej krainy
Naukowcy z Instytutu Francisa Cricka w Londynie na prywatnej działce w Cambridgeshire odkryli szczątki sarmackiego mężczyzny, o czym napisali w periodyku naukowym Current Biology. Jak twierdzą, jest to pierwszy biologiczny dowód potwierdzający, że przedstawiciele irańskiego ludu przebywali na terenie Wielkiej Brytanii w czasach starożytnych.
Czytaj też: Odnaleziono szkielety pozbawione głów. Pochodzące sprzed tysięcy lat szczątki stanowią wielką zagadkę
Pobrane DNA ze szczątków było mocno poszatkowane, w związku z czym trudno było badaczom przeprowadzić szereg wiarygodnych analiz. Niemniej udało im się dowieść, że mężczyzna pochodził z regionu Kaukazu i żył w okresie 126-228 n.e. Wyniki badań zębów nieboszczyka przyniosły zaskakujące informacje na temat diety człowieka.
Sarmata dzieciństwo musiał spędzić w swojej ojczyźnie, ponieważ do szóstego roku życia jadał proso i sorgo, które było typowym zbożem dla regionu, skąd pochodził. Następnie w jego diecie zaczęła dominować pszenica, która była powszechnie uprawiana w Europie Zachodniej.
Czytaj też: Odkryto szczątki pradawnego weganina. Zwierzę z “Parku Jurajskiego” nie było żadnym gadem
Analizy szczątków niestety nie są w stanie dać nam odpowiedzi na pytania, dlaczego mężczyzna wyemigrował na zachód Europy oraz jak wyglądała jego droga. Tutaj musimy posiłkować się tylko kronikami Kasjusza Diona i luźnymi interpretacjami. Niemniej jak na pierwsze tego typy znalezisko na Wyspach Brytyjskich to i tak wiemy już całkiem sporo. Miejmy nadzieję, że przed archeologami jeszcze wiele podobnych odkryć, które przybliżą nam zaskakującą migracyjną historię starożytnych Sarmatów.