Ruiny domu odkryto w czasie prac modernizacyjnych, a dotychczasowe analizy sugerują, że pochodzą one z późnego okresu postklasycznego, który przypadał na lata 1200-1521. Budynek znajdował się na granicy dwóch dzielnic miasta Tenochtitlan, będącego stolicą dawnego imperium rządzonego przez Azteków. Powierzchnia domu wynosi ponad 400 metrów kwadratowych.
Odnaleziony budynek miał powierzchnię ponad 400 metrów kwadratowych
W późnym okresie postklasycznym, w czasie którego zbudowano ten dom, obszar objęty współcześnie prowadzonymi wykopaliskami był ośrodkiem mieszkalnym i rolniczym. Archeolodzy natrafili tam także na pozostałości kanałów i molo wykorzystywanych w metodzie upraw znanej jako chinampa. Ta była powszechna w cywilizacji mezoamerykańskiej i opierała się na uprawie roślin na małych obszarach sztucznego lądu rozmieszczonych na jeziorach. Niektórzy określają tego typu obszary mianem pływających ogrodów.
Poza tym autorzy badań znaleźli kamienny posąg o wysokości przekraczającej 60 centymetrów. Pochodził on z tego samego okresu co wspomniane zabudowania i przedstawia mężczyznę ubranego w szlafrok. Postać wygląda tak, jakby czymś rzucała. Zdaniem archeologów figurka mogła być niedokończona, ponieważ nie została dokładnie wypolerowana. Być może ukryto ją w czasach najazdu konkwistadorów na imperium Azteków, który rozpoczął się około 1521 roku.
Wielorakie zastosowania budowli sprzed setek lat
W czasie wykopalisk udało się też znaleźć nieco przedmiotów w obrębie części mieszkalnej budynku. Pod jego grubymi podłogami archeolodzy wykryli kilka naczyń pogrzebowych zawierających szczątki niemowląt. Znaleźli też pozostałości po pochówkach ofiarnych, fragmenty wrzeciona oraz narzędzi do przędzenia. Na miejscu znajdował się warsztat rymarski oraz ceramiczny. Oba istniały w tym miejscu jeszcze w czasach kolonialnych, w XVI i XVII wieku.
Wiele lat później, bo w XIX wieku część domu mogła zostać przekształcona w łaźnię miejską. Naukowcy natrafili na poszlaki wskazujące na taki bieg wydarzeń, odnajdując między innymi kafelki na podłodze i system odprowadzania wody. José María Marroquí, XIX-wieczny meksykański lekarz i historyk, autor kronik z tego okresu, twierdził, iż z łaźni korzystali przede wszystkim ludzie zamożni. Cywilizacja Azteków upadła pod naporem europejskich kolonizatorów z Hernánem Cortésem na czele. Konkwistadorzy, wspierani przez niektóre lokalne ludy, przetrzebili i podbili Azteków. Swoje zrobiły też przywleczone przez nich choroby zakaźne, które zdziesiątkowały miejscową ludność.