Międzynarodowy zespół badawczy kierowany przez uczonych z University of Toronto odkrył nieznany wcześniej gatunek małpy człekokształtnej w gliniance Hammerschmiede w południowych Niemczech. Buronius manfredschmidi jest najmniejszą znaną małpą człekokształtną, która żyła ok. 12 mln lat temu i była przystosowana do chodzenia w pozycji wyprostowanej. Odkrycie to pokazuje, że różnorodność i ekologia europejskich małp człekokształtnych miliony lat temu były bardziej złożone, niż wcześniej sądzono. Szczegóły opisano w czasopiśmie PLOS One.
Nowy gatunek małpy człekokształtnej z Hammerschmiede
Stanowisko skamieniałości Hammerschmiede w Bawarii w Niemczech jest najbardziej znane z wyjątkowych szczątków starożytnej małpy człekokształtnej Danuvius guggenmosi datowanych na późną epokę mioceńską, 11,6 miliona lat temu. Inni eksperci kwestionują siłę dowodów na poparcie tego, czy Danuvius jest hominidem – czy też jest to nowy rodzaj, czy nie.
Czytaj też: Najstarszy ludzki wirus znaleziony w kościach neandertalczyków!
Żadne stanowisko mioceńskie w Europie nie jest znane z więcej niż jednego gatunku małpy człekokształtnej, a Hammerschmiede nie było wyjątkiem do tej pory. Aż do teraz. Naukowcy z University of Toronto i University of Tübingen zidentyfikowali drugi gatunek małpy człekokształtnej z tej samej warstwy stratygraficznej co D. guggenmosi – Buronius manfredschmidi.
Ten nowy gatunek jest reprezentowany przez częściowe szczątki dwóch zębów i jednej rzepki, których rozmiar i kształt różnią się od D. guggenmosi i wszystkich innych znanych małp. Uczeni wnioskują, że B. manfredschmidi był biegłym wspinaczem, który żywił się miękkimi pokarmami, takimi jak liście. Na podstawie wielkości skamieniałości autorzy szacują, że całkowity rozmiar ciała małpy wynosił ok. 10 kg, co czyni B. manfredschmidi najmniejszą znaną małpą człekokształtną.
To oznacza, że B. manfredschmidi prowadził inny tryb życia od D. guggenmosi, który był większy i miał dietę składającą się z twardszych pokarmów. Te różnice prawdopodobnie pozwoliły obu gatunkom dzielić siedlisko bez konkurowania o zasoby, podobnie jak dzisiaj robią to współczesne gibony i orangutany na Borneo oraz Sumatrze.
Prof. David Begun z University of Toronto mówi:
Skamieniałości B. manfredschmidi: dwa zęby i rzepka, zostały odkryte kilka lat temu w pobliżu skamieniałości D. guggenmosi, które znaleźliśmy między 2015 a 2018 r. w osadzie sprzed 11,6 miliona lat. Podobnie jak Danuvius, Buronius prawdopodobnie również żył na drzewach, ale był bardziej zwinny i spędzał więcej czasu na wyższych gałęziach. Buronius był również znacznie mniejszy i miał dietę wegetariańską.
Jeśli dwa gatunki żyją w tym samym siedlisku (tzw. syntopia), muszą korzystać z różnych zasobów, aby uniknąć konkurencji. Odkrycia skamieniałości z Hammerschmiede sprawiają, że jest to pierwszy dowód syntopii u małp człekokształtnych w Europie.