Dobrze tańczysz? Podziękuj swoim genom

Stukanie, klaskanie i taniec zsynchronizowany z rytmem stanowią podstawy naszej muzykalności, lecz jej korzenie sięgają jeszcze głębiej – aż do genów.
Dobrze tańczysz? Podziękuj swoim genom

Badaniami poświęconymi temu zagadnieniu zajęła się Reyna Gordon, która wraz z innymi autorami zwróciła uwagę na kluczowe aspekty biologicznych podstaw rytmu muzycznego. Danych dostarczyli naukowcy z Vanderbilt Genetics Institute we współpracy z 23andMe, firmą zajmującą się genomiką i biotechnologią.

Czytaj też: Ostre zapalenie wątroby o nieznanej etiologii – wiadomo, co je wywołuje

Ostateczne wyniki zaprezentowano na łamach Nature Human Behaviour. Autorzy badań doszukiwali się nie tylko genetycznych powiązań z muzykalnością, ale i i jej wpływem na inne aspekty zdrowotne. Łącznie udało się zidentyfikować 69 wariantów genetycznych związanych z synchronizacją rytmu, czyli zdolnością do poruszania się w zgodzie z “pulsem” muzyki. Wiele z tych wariantów znajduje się w obrębie genów zaangażowanych w funkcje neuronalne i wczesny rozwój mózgu.

Geny w dużym stopniu wpływają na to, jak tańczymy i odczuwamy rytm

Oznacza to, iż trudno doszukać się pojedynczego genu, który warunkowałby tę kwestię. Jest ich znacznie więcej. Jakby tego było mało, geny związane z tym, jak dobrze tańczymy, klaszczemy i wykonujemy inne zadanie wynikające z ogólnie rozumianej muzykalności są również odpowiedzialne za rytmy biologiczne. Do tego grona zalicza się między innymi chodzenie, oddychanie i wzorce okołodobowe.

Oczywiście środowisko również odgrywa istotną rolę w tym aspekcie – jak w wielu pozostałych. W praktyce oznacza to, że o ile genetyka w pewnym stopniu warunkuje naszą rytmiczność, tak nie jest ona jedyną zmienną. Złożoność wpływu genetyki na zdolności muzyczne była natomiast słabo poznana, a przełom nastąpił dopiero teraz, kiedy pod uwagę wzięto dużą liczbę osób.

Czytaj też: Narcyzm dzieli się na dwa typy. Różnica między nimi jest naprawdę istotna

Uczestników było bowiem ponad 600 000. Uzyskane dzięki nim dane pozwoliły na identyfikację alleli genetycznych, które różnią się w związku ze zdolnością uczestników do synchronizacji rytmu. Dzięki tak imponującej próbie naukowcy zyskali możliwość zauważenia nawet potencjalnie mało znaczących aspektów genetycznych. Co ciekawe, przetwarzanie rytmu muzycznego okazuje się związane z tym, jak przetwarzamy mowę. Wydaje się też istotne w kontekście przeciwdziałania niektórym zaburzeniom neurologicznym, będących pokłosiem na przykład choroby Parkinsona.