Archeolodzy natknęli się bowiem na teksty spisane przez rdzenny lud, znany jako Rapa Nui. Europejscy żeglarze zjawili się natomiast na miejscu stosunkowo niedawno, bo w 1722 roku, podczas gdy pierwsi mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej mogli ją zasiedlić w okolicach IV wieku. Z tego względu datowanie znalezionych tekstów, pochodzących najprawdopodobniej z XV wieku, wzbudziło niemałe zamieszanie.

Czytaj też: Prehistoryczna konstrukcja ukryta pod jeziorem. Przebija Stonehenge, choć leży na zupełnie innym kontynencie

Jego źródłem były drewniane tablice zapisane zaszyfrowanym pismem zwanym rongorongo. Łącznie badacze weszli w posiadanie czterech takich obiektów, a datowanie jednego z nich zasugerowało pochodzenie z okresu od 1493 do 1509 roku. Zdaniem naukowców rongorongo było wykorzystywane do zapisywania języka, którym posługiwała się rdzenna ludność. Sęk w tym, iż do tej pory panowało przekonanie, jakoby pismo to zostało wymyślone przez przybyszy z Europy.

Archeolodzy znaleźli cztery drewniane tablice pokryte pismem znanym jako rongorongo

W świetle ostatnich ustaleń rysuje się zgoła odmienny obraz sytuacji. Wygląda bowiem na to, że wspomniane pismo zostało opracowane przez lud posługujący się językiem rapanui, a nie żeglarzy, którzy trafili na Wyspę Wielkanocną w XVIII wieku. Dotychczasowe ustalenia na temat zagadkowych tabliczek zostały zaprezentowane na łamach Scientific Reports. Najważniejszym wnioskiem wydaje się to, że rdzenni mieszkańcy najwyraźniej samodzielnie stworzyli to pismo i nie potrzebowali w tym zakresie pomocy ze Starego Kontynentu.

Istotną poszlakę w tym zakresie może stanowić fakt, że glify wykorzystywane w tym systemie zapisu są niepodobne do spotykanych w Europie. Gdyby mieszkańcy naszego kontynentu stali za opracowaniem rongorongo bądź przynajmniej w jakiś sposób wspierali grupy z Wyspy Wielkanocnej w tym zakresie, to dałoby się dostrzec te wpływy. Tu czegoś takiego nie ma i nie widać jakichkolwiek nawiązań do Europy.

Wyspa Wielkanocna mogła zostać zamieszkana po raz pierwszy już w IV wieku. Europejczycy przybyli na nią w 1722 roku

Co ciekawe, choć Europejczycy przybyli na miejsce w 1722 roku, to lokalne pismo zauważyli znacznie później, bo dopiero w 1864. Łącznie znaleziono 27 drewnianych tablic pokrytych rongorongo i żadna z nich nie znajduje się już na wyspie położonej na wodach Oceanu Spokojnego. W 1869 roku cztery tablice zostały zebrane przez misjonarzy katolickich i wysłane do Europy.

Teraz dowody te poddano datowaniu metodą radiowęglową. O ile w przypadku trzech tablic pojawiły się wyniki wskazujące na pochodzenie z XVIII a nawet XIX wieku, tak jedna dała szczególnie zaskakujące rezultaty. Wszystko wskazuje bowiem na to, że tablicę wykonano z drzewa ściętego w XV wieku. Z jednej strony wydaje się to twardym dowodem na powstanie rongorongo na długo przed tym, jak na Wyspie Wielkanocnej pojawili się Europejczycy.

Czytaj też: Zagadkowe trumny znajdowane w azjatyckich jaskiniach. Archeolodzy próbują wyjaśnić zaskakujący fenomen

Z drugiej natomiast członkowie zespołu badawczego biorą pod uwagę inną możliwość: że drzewo ścięto wcześniej, a dopiero po latach zrobiono z niego tablicę, którą pokryto pismem. Taki wariant wydaje się jednak mało sensowny. Poza tym badacze zwracają uwagę na scenariusz, w którym drewno pochodziło z oceanu, z którego wydobyto materiał naniesiony przez fale.