Naukowcy z University of Konstanz zrekonstruowali genom mitochondrialny wymarłego nosorożca włochatego (Coelodonta antiquitatis) z DNA pobranego ze skamieniałych odchodów hieny jaskiniowej (Crocuta crocuta spelea).
Czytaj też: Mamuty jednak nie wymarły z winy człowieka? Nowe ustalenia
Dotychczasowe dane genomiczne gatunku pochodzą od zwierząt z Syberii, a teraz po raz pierwszy udało się tego dokonać z osobnika żyjącego w Europie. Nowe odkrycie pokazuje, że tzw. koprolity, czyli skamieniałe odchody, mogą być cennym źródłem informacji. Szczegóły opisano w czasopiśmie Biology Letters.
Geny nosorożca włochatego znalezione w odchodach hien
Koprolity są dzisiaj archeologicznymi kopalniami złota. Mogą one ujawnić dietę prehistorycznych zwierząt i ludzi, pasożyty, które je infekowały, a nawet zmiany w mikrobiomie jelitowym. Teraz dr Peter Andreases Seeber, biolog molekularny z University of Konstanz, poprowadził zespół, który miał przyjrzeć się dwóm skamieniałym odchodom hien, pochodzącym z terenów współczesnych Niemiec ze środkowego paleolitu (między 300 a 30 tys. lat temu). Podobnie jak kilka innych koprolitów, te zostały wydobyte i trafiły do zbiorów muzealnych.
Czytaj też: W epoce lodowcowej siał postrach okropnym rykiem. Mamuty na ten dźwięk wpadały w popłoch
Dr Peter Andreases Seeber mówi:
To pierwsze zapisy mitogenomiczne europejskiego nosorożca włochatego, a zatem stanowią ważne źródło informacji pomocne w ustaleniu filogeografii tego kultowego gatunku megafauny plejstoceńskiej.
Chociaż stwierdzono, że pobrane DNA uległo degradacji, naukowcom udało się uzyskać materiał genetyczny zarówno od nosorożca włochatego, jak i hieny jaskiniowej. Następnie porównali to z innymi starożytnymi i współczesnymi genomami.
Różnica między nosorożcem europejskim, który stał się pożywieniem hieny, a nosorożcem syberyjskim wystarczyła, aby wykazać, że obie grupy zaczęły się różnicować już dawno temu. Nosorożce oddzieliły się od siebie mniej więcej 2,5 miliona do 150 000 lat temu. Jest to sprzeczne z poglądem, że w późnym plejstocenie nosorożce wielokrotnie zwiększały swój zasięg w Europie Zachodniej.
Naukowcy zauważają, że jeśli chodzi o próbki, kilka obiektów archeologicznych pobranych podczas wcześniejszych wykopalisk i w istniejących kolekcjach w dużej mierze pochodzi z przeoczonego starożytnego źródła DNA.