Eksperyment BOLT-1B (Boundary Layer Transition 1B) to wspólny projekt badawczy U.S. Air Force Research Laboratory (AFRL), Johns Hopkins Applied Physics Laboratory (APL) i German Aerospace Center (DLR). Obiekt wystartował z kosmodromu Andøya Space w Norwegii 2 września o godzinie 11:41:01 czasu lokalnego i osiągnął apogeum 254 km, zanim bezpiecznie wylądował w strefie rozproszenia. Eksperyment przeleciał nad Morzem Norweskim z prędkością Mach 7,2 i dostarczył zestaw ważnych danych na temat fizyki przepływu powietrza przy prędkościach hipersonicznych.
Czytaj też: Pociski hipersoniczne ze stali. Wydawało się, że to niemożliwe
Thomas Gansmoe, dyrektor ds. rakiet sondażowych i usług inżynieryjnych w Andøya Space Sub-Orbital
Misja BOLT-1B została zaprojektowana tak, aby dokładniej przyjrzeć się przepływowi powietrza. Naszym celem jest zrozumienie, jakie mechanizmy działają przy prędkościach hipersonicznych podczas przechodzenia z przepływu laminarnego do przepływu turbulentnego na określonych częściach powierzchni pojazdu latającego.
Hipersoniczny obiekt na norweskim niebie – ten lot dostarczy masy cennych danych
Misją BOLT-1B jest badanie zjawiska zwanego przejściem warstwy granicznej, które zwiększa opór hipersonicznego pojazdu i nagrzewanie aerodynamiczne. Dane zebrane podczas testu zostaną wykorzystane przez naukowców do walidacji nowych i dokładniejszych metod modelowania i przewidywania podczas projektowania hipersonicznych pojazdów.
Czytaj też: Wystrzelili hipersoniczny pojazd z powietrznego kolosa i zmienili przyszłość lotnictwa
Aby to było możliwe, pojazd zaprojektowany i zbudowany przez APL, został wyposażony w instrumenty umożliwiające wykonanie ponad 400 pomiarów, a ich rozmieszczenie nie było przypadkowe i zostało określone na podstawie szeroko zakrojonych badań mających na celu lepsze zrozumienie fizyki przejścia warstwy granicznej. Zgodnie z planem test zakończył się uderzeniem BOLT-1B w ocean około 185 km od brzegu.
Pojazdy hipersoniczne to takie, które poruszają się szybciej niż pięciokrotność prędkości dźwięku, czyli Mach 5. Przepływ powietrza zawsze był kluczowym aspektem lotu pojazdu hipersonicznego. Możliwość dokładnego określenia, czy powietrze jest laminarne (porusza się po gładkiej, prostej linii), czy też występuje przepływ turbulentny (poruszające się nielaminarnie, w ruchu wirowym, z nawet 8 razy większym transferem ciepła) ma kluczowe znaczenie dla określenia, jakich materiałów użyć przy projektowaniu samolotów i pocisków hipersonicznych.
Hipersoniczne technologie, takie jak te testowane w rakiecie BOLT-1B, mają ogromny potencjał zarówno w sektorze cywilnym, jak i wojskowym. Przyszłe samoloty mogą dzięki nim skrócić czas lotu między kontynentami do zaledwie kilku godzin. W sektorze obronnym hipersoniczne pociski mogą znacząco zwiększyć skuteczność misji dzięki trudnościom w ich przechwyceniu przez tradycyjne systemy obrony powietrznej.