I nie są bez szans w tym starciu z historią, czego dowiadujemy się z publikacji zamieszczonej na łamach Nature. Najczęściej wymieniana przyczyna, która miałaby stać za upadkiem starożytnego państwa zlokalizowanego na Bliskim Wschodzie zakłada udział zmian klimatycznych. Te miały doprowadzić do poważnej suszy, która była szczególnie zabójcza w latach 1198-1196 p.n.e.
Czytaj też: Posąg rzymskiego cesarza znaleziony w rynsztoku. Tak „boskiego” wizerunku władcy jeszcze nie było
Hetyci byli jedną z największych potęg starożytnego świata przez pięć stuleci, z imperium skupionym w półpustynnym regionie Anatolii, z politycznymi i społeczno-gospodarczymi powiązaniami na całym starożytnym Bliskim Wschodzie i we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, które przez długi czas wykazywało się odpornością, mimo że stawiało czoła regularnym i krzyżującym się wyzwaniom społeczno-politycznym, gospodarczym i środowiskowym. wyjaśniają autorzy
Skąd jednak naukowcy wzięli informacje, które pozwoliły im na wyciągnięcie takich a nie innych wniosków? Pomocną… gałąź podały im drzewa. Te mogą bowiem stanowić istne skarbnice wiedzy, o ile wiemy, jak jej poszukiwać. Kiedy słoje drzewa są cieńsze, to istnieje spore prawdopodobieństwo, iż dany rok był dla niego wymagający ze względu na niedostatek wody. Dzieje się tak, ponieważ im mniej wody, tym wolniej zachodzi wzrost drzewa. Naukowcy nie ograniczyli się rzecz jasna wyłącznie do tego czynnika. Wzięli również pod uwagę izotop węgla-13.
Imperium Hetytów doświadczyło kryzysu, gdy na jego terenie szalała susza
Wyjątkowo wymagające okazały się lata 1198-1196 p.n.e., kiedy to trwała trzyletnia susza. Mając na uwadze fakt, że w tym samym czasie imperium Hetytów przeżywało poważny kryzys, istnieje spore prawdopodobieństwo, jakoby niedobory wody stanowiły jeden z kluczowych czynników prowadzących do destabilizacji tego ogromnego państwa.
Czytaj też: Złoty paciorek sprzed 1600 lat. Jego twórca był doskonałym rzemieślnikiem
Nie można przy tym odmówić ówczesnym mieszkańcom Bliskiego Wschodu inwencji w zakresie sposobów na ograniczenie skutków suszy. Budowali oni ogromne silosy zbożowe, a także rozwijali infrastrukturę wodną, między innymi w postaci tam. Te stały się szczególnie popularne w XIII wieku p.n.e., co sugeruje, iż problem stał się na tyle poważny, że zaczął wymagać zdecydowanych reakcji. Ostatecznie, około 1190 roku p.n.e., doszło do upadku państwa hetyckiego.