Z magazynku zostaje wypchnięty przez sprężynę nabój, który trafia do komory nabojowej. Po naciśnięciu spustu następuje zbicie jego spłonki przez iglicę, znajdującą się na końcu suwadła. Ładunek prochowy w naboju zapala si_ę i powstające gazy prochowe wypychają go z lufy. Pocisk rozpędza się do prędkości 320 m/s. Pozostałe gazy cofają suwadło. Na miejsce wystrzelonego naboju z magazynku zostaje wypchnięty następny, z 30 „czekających w kolejce”. Każdy z nich doleci do celu oddalonego nawet o 3 kilometry. Kałasznikow teoretycznie może strzelać z prędkością 600 strzałów na minutę, ale w praktyce strzela się krótszymi seriami. Można też prowadzić z niego ogień pojedynczy.
Wynalazca wszechczasów
Nazwa broni pochodzi od nazwiska jej twórcy – generała Michaiła Timofiejewicza Kałasznikowa (ur. 1919) – radzieckiego konstruktora broni strzeleckiej. W czasie II wojny światowej dowodził czołgiem, a za odwagę został nagrodzony Orderem Czerwonej Gwiazdy. W 1941 roku ranny trafił do szpitala. Z nudów zainteresował się wtedy projektowaniem broni strzeleckiej. Pierwszym udanym dziełem Kałasznikowa był automatyczny karabin AK-47. Został wprowadzony do uzbrojenia w 1949 roku, a jego nazwa powstała od skrótu „Ałtomat Kałasznikowa”. AK-47 szybko stał się najpowszechniejszycm karabinem automatycznym na świecie. W 1999 roku jego konstruktor otrzymał Order św. Andrzeja Powołańca – najwyższe odznaczenie rosyjskie.