Szczątki zmarłej zostały zlokalizowane w kwietniu 2017 roku w Guar Kepah. Wirtualną rekonstrukcją twarzy kobiety wywodzącej się z epoki kamienia zajął się ekspert od grafiki Cicero Moraes oraz naukowcy z Universiti Sains Malaysia. Istotną rolę w całym przedsięwzięciu odegrały techniki cyfrowe. Niestety jak na razie nie udało się ustalić okoliczności, w jakich doszło do zgonu.
Czytaj też: Jak wykorzystywano bumerangi? Istniał sposób, o którym mało kto wie
Początkowo specjaliści w dziedzinie nauk sądowych badają czaszkę, aby określić, czy jest to mężczyzna czy kobieta, ustalić jej wiek i pochodzenie – które może być, generalnie rzecz biorąc, afrykańskie, azjatyckie lub europejskie. Po zebraniu danych, przesyłają zdigitalizowaną czaszkę, abyśmy mogli wykonać przybliżenie.wyjaśnia Moraes
Członkowie zespołu przeanalizowali dane dotyczące budowy twarzy współczesnych Malezyjczyków, by zebrać informacje na temat proporcji twarzy, kształtu nosa, wielkości ust czy rozmieszczenia gałek ocznych. Poza tym wzięli również pod uwagę wirtualne, celowe deformacje twarzy, próbując uzyskać oczekiwany wygląd. Wszelkiej maści cyfrowa obróbka jest znacznie prostsza niż klasyczne formy, w których czaszki i twarze rzeźbi się ręcznie.
Efekt końcowy jest naprawdę imponujący. Oczywiście nie ma stuprocentowej pewności, że kobieta sprzed 5700 lat faktycznie wyglądała tak, jak sugerowałyby efekty cyfrowej rekonstrukcji. Łatwiej natomiast wyobrazić sobie pewne sytuacje i realia, gdy mamy do czynienia z istotą przypominającą nas samych, a nie tylko kupką kości. Podobne podejście naukowcy chcieliby teraz zastosować względem pozostałych znalezionych w Guar Kepah szczątków. Te należą do co najmniej 41 kolejnych osób.
I choć nie jest jasne, w jakich okolicznościach doszło do śmierci objętej badaniami kobiety, to miała ona wtedy około 40 lat. Mimo upływu czasu jej szkielet zachował się w dobrym stanie, co było możliwe dzięki warstwie muszli zapewniającej swego rodzaju ochronę. Jeśli chodzi o ustalanie wieku zmarłej, to naukowcy posłużyli się w tym celu analizami stopnia zużycia zębów oraz budowy czaszki. Z kolei wiek szczątków udało się określić na podstawie datowania chronometrycznego muszli.