Znana jako Khaybar okazała się jedną z dwóch największych tego typu osad w całym regionie. Jej powstanie sięga epoki brązu, a w czasach świetności mur rozciągał się na łącznej długości wynoszącej niemal 15 kilometrów. Kulisy prowadzonych tam działań zostały opisane na łamach Journal of Archaeological Science: Reports.
Czytaj też: Wydobyli przedmiot sprzed tysięcy lat. Znajduje się na nim napis, który został rozszyfrowany
Dotychczasowe datowanie wykazało, iż mowa o pozostałościach pochodzących z okresu od 2250 do 1950 roku p.n.e. Wtedy to na terenie Arabii Saudyjskiej stosunkowo powszechnie występowały oazy, w których zamieszkiwała osiadła ludność. I choć od dość dawna było wiadomo o potencjale kryjącym się w obrębie Khaybar, to do tej pory archeolodzy nie mogli pochwalić się zbyt wieloma znaleziskami.
Wiedzieli jedynie o fortecy z okresu islamu, dlatego możemy sobie wyobrazić, jak wielkim zaskoczeniem musiała się okazać otoczona murem oaza. Wydaje się, że ukrywała się ona przed wzrokiem naukowców za sprawą dużych zmian w obrębie pustynnego krajobrazu, do jakich doszło na przestrzeni ostatnich czterech tysiącleci.
Otoczona murem oaza znana jako Khaybar powstała około 4000 lat temu. Obejmuje ona obszar o powierzchni niemal 11000 hektarów
Mur otaczający tę osadę ma łącznie około 14,5 km długości. Jeśli chodzi o grubość tamtejszych ścian, to mowa o wartościach wynoszących od 1,7 do 2,4 metra. Struktura obronna miała też bardzo imponującą wysokość, szacowaną na nawet 5 metrów. Niestety, upływający czas był bezlitosny dla muru, który do czasów współczesnych przetrwał w stosunkowo niewielkiej części – mowa bowiem o istnieniu mniej niż połowy pierwotnej długości.
Archeolodzy sugerują, że w pewnym momencie oaza mogła obejmować obszar mający niemal 1100 hektarów powierzchni. Oznacza to, że wśród tego typu miejsc otoczonych murem dla Khaybar konkurencję mogło stanowić jedynie miasto Tayma. Jego mury miały około 19 kilometrów długości, dzięki czemu znalazłoby się na szczycie listy – tuż przed znalezioną niedawno osadą.
Czytaj też: Wielkie migracje w czasach Rzymu. Niesamowita rekonstrukcja była możliwa nie tylko dzięki historykom
Autorzy publikacji sugerują, iż pochodzące z końca trzeciego tysiąclecia p.n.e. mury obronne Khaybar najprawdopodobniej zbudowała rdzenna ludność na etapie zasiedlania tych terenów. Wygląda na to, iż wzmocnienia przetrwały kilka wieków, by po tym czasie zostały rozebrane lub zastąpione nowszymi konstrukcjami. Prowadzone na miejscu badania z pewnością dostarczą nowych informacji na temat Bliskiego Wschodu w epoce brązu. Jeśli zaś chodzi o najstarsze tego typu struktury znane nauce, to niedawno informowaliśmy o odkryciu dokonanym na Syberii. Właśnie tam archeolodzy natknęli się na pozostałości osady sprzed około 8000 lat.