“Mieliśmy wielkie szczęście odkryć kapsułę czasu, w której znaleziska pozostały tam, gdzie zostawili je mieszkańcy tego miejsca. […] Wygląda na to, że opuścili to miejsce w pośpiechu, w obliczu zbliżającego się niebezpieczeństwa, być może zagrożenia atakiem wojskowym.” – powiedział archeolog Amani Abu-Hamid
Jedna z teorii zakłada, iż mieszkańcami tego feralnego miejsca byli Seleucydzi, którzy uciekali przed najazdem Machabeuszy, zwanych również Hasmoneuszami. Ich królestwo rozszerzyło swój zasięg o Galileę, dlatego istnieje możliwość, że gospodarstwo zostało opuszczone w następstwie tych wydarzeń. Na miejscu odkryto narzędzia rolnicze, między innymi kilofy i kosy wykonane z żelaza, a także monety, które wydają się pochodzić z drugiej połowy II wieku p.n.e.
Osada zbudowana na gruzach poprzedniej
Odkryte przedmioty sugerują też, że mieszkańcy gospodarstwa zajmowali się tkactwem i hodowlą owiec lub kóz. Do ustalenia dokładnej tożsamości tamtejszych ludzi będzie jednak potrzeba dalszych badań. Co ciekawe, w tej samej lokalizacji wcześniej istniała inna osada, której pozostałości, w postaci zabudowań i naczyń garncarskich, sięgają IX i X wieku p.n.e. Warto jednak zaznaczyć, iż datowanie tych przedmiotów zostało wykonane w oparciu o ich wygląd – dokładniejsze wyniki powinny pojawić się dzięki datowaniu radiowęglowemu.
Zagroda znajduje się w obrębie Horbat Assad, na wschód od Jeziora Galilejskiego. Odkrycia dokonano w związku z przygotowaniami do budowy infrastruktury związanej z odsalaniem wody, która będzie dostarczała słodką wodę do pól uprawnych w Izraelu i krajach sąsiednich. Zanim powstało Królestwo Hasmoneuszy Seleucydzi rządzili południową częścią królestwa Judei, a wielu Żydów powróciło tam z wygnania. Mogli praktykować swoją religię, ale ich kultura została wymieszana z hellenistyczną.
Krwawe dzieje ówczesnych mieszkańców
Przedstawiciel dynastii Seleucydów, Antioch IV Epifanes, przejął w 168 roku p.n.e. bezpośrednią kontrolę nad Judeą po próbie zamachu stanu. Rzekomo doprowadziło to do śmierci i zniewolenia tysięcy ludzi podczas ataków na Jerozolimę. Władca zmusił też Żydów do jedzenia wieprzowiny, pracy w szabat i zaprzestania obrzezania synów. W 167 roku p.n.e. Judejczycy zbuntowali się przeciwko Seleucydom, co nazywamy obecnie powstaniem Machabeuszów. Rewolta była następstwem decyzji króla o wybudowaniu ołtarza Zeusa w Świątyni Jerozolimskiej. Walki trwały siedem lat, a ostatecznie Machabeusze uniezależnili się od Seleucydów i ustanowili w całym regionie żydowskie królestwo Hasmoneuszy.