Pluton na nowych zdjęciach. “Prawdziwe kolory” planety, która podzieliła astronomów

Pluton na nowych zdjęciach – nigdy wcześniej nie oglądaliśmy go z taką szczegółowością. Sonda New Horizons ponownie pokazała pełnię swoich możliwości.
Pluton /Fot. NASA

Pluton /Fot. NASA

Pluton to najjaśniejszy obiekt Pasa Kuipera, odkryty w 1930 r. przez astronoma Clyde’a Tombaugha, do 2006 r. uznawany za dziewiątą planetę Układu Słonecznego. Zmiany w nomenklaturze Międzynarodowej Unii Astronomicznej doprowadziły do odebrania Plutonowi statusu planety i zaliczenia go do planet karłowatych. Decyzja wzbudziła wiele kontrowersji, a środowisko astronomów (zwłaszcza amerykańskich) do dzisiaj jest podzielone.

Czytaj też: Ukryte oceany na Plutonie istnieją dłużej niż te na Ziemi. Nowa koncepcja

26 listopada NASA udostępniła na Instagramie spektakularne zdjęcie Plutona wykonane przez sondę New Horizons. Widać na nim “prawdziwe kolory” planety karłowatej i jego “serce” – gigantyczny lodowiec zbudowany z azotu i metanu. Jest ono wielkości Teksasu i Oklahomy. Powierzchnia Plutona jest spękana i pokryta kraterami, zabarwiona na biało i opalizująca na brązowo-czerwono.

Nowe zdjęcie Plutona /Fot. NASA

Zdjęcie Plutona zostało wykonane przez sondę New Horizons z odległości 35 445 km. Statek kosmiczny orbitujący z odległości 5,9 mld km jest pierwszym, który odwiedził Plutona i zbadał Pas Kuipera – region, który jest wypełniony małymi obiektami pozostałymi po powstaniu Układu Słonecznego.

Pluton ma nieco ponad 2250 km średnicy, czyli ok. połowę szerokości Stanów Zjednoczonych lub 2/3 szerokości Księżyca. Panują na nim średnie temperatury -232oC, a powierzchnię Plutona wypełnia lód wodny, metan oraz azot.

Inną ważną cechą na powierzchni Plutona jest duży region w kształcie serca, znany nieoficjalnie jako Tombaugh Regio. Jest to obszar wyróżniający się jaśniejszym kolorem i znacznie mniejszą liczbą kraterów, o kształcie zbliżonym do serca i średnicy ok. 1590 km. Lewa strona regionu (obszar, który przybiera kształt rożka lodowego) pokryta jest lodem z tlenku węgla, ale inne regiony są wypełnione innymi materiałami.