Przełomowe badania z użyciem EEG. Mózg reaguje na przyszłe zdarzenia
W połowie lat 90. Dean Radin z Uniwersytetu Nevady przeprowadził eksperyment z pomiarem aktywności mózgowej, który do dziś budzi kontrowersje. Badanie wykazało coś niezwykłego: mózgi uczestników reagowały na negatywne obrazy na pięć sekund przed ich faktycznym pojawieniem się na ekranie. Uczestnicy oglądali losowo wybrane zdjęcia o różnej emocjonalnej wymowie. Gdy miało się pojawić negatywne ujęcie, aktywność mózgu gwałtownie wzrastała jeszcze przed jego wyświetleniem. W przypadku obrazów pozytywnych reakcja była znacznie słabsza. Mówiąc krótko: kiedy uczestnik eksperymentu przewidywał pozytywny obraz, reagował bardzo słabo, ale wykazywał gwałtowny wzrost aktywności mózgu, gdy spodziewał się zobaczyć negatywny obraz.
Czytaj też: Pentagon tworzy superżołnierzy. Kapitan Ameryka coraz bliżej
Co szczególnie istotne, wyniki Radina zostały powtórzone kilkadziesiąt razy przez niezależnych badaczy. Za każdym efekty były statystycznie znaczące, co w metodologii naukowej wyklucza przypadek. W 1995 roku CIA odtajniła własne analizy dotyczące prekognicji. Agencja zatrudniła niezależnych statystyków do weryfikacji wyników. Ci potwierdzili ich wiarygodność. To pokazuje, że zainteresowanie tym zjawiskiem wykracza poza środowiska akademickie. Julia Mossbridge z Center for the Future Mind od dzieciństwa doświadczała prekognitywnych snów. Zamiast je ignorować, postanowiła zbadać je naukowo. Jej ustalenia podważają tradycyjne rozumienie czasu.
Nie rozumiemy, jak działa czas. Nawet fizycy przyznają, że naprawdę nie wiedzą, jak on działa. Jesteśmy uwięzieni w idei, że jeśli jesteś naukowcem, będziesz myślał o czasie liniowo, ale czy jest on naprawdę liniowy? – przyznaje Mossbridge
Radin posuwa się jeszcze dalej w swoich teoriach. Według niego w mechanice kwantowej czas może nie być elementem fizycznej rzeczywistości. Świadomość posiada zdolność “wychodzenia” poza zwykłe doświadczenie temporalne i odbierania informacji z przyszłości. Ta rewolucyjna perspektywa sugeruje, że nasze codzienne postrzeganie czasu jako jednokierunkowego continuum może być iluzją. Świadomość funkcjonuje w sposób znacznie bardziej złożony, niż dotychczas zakładano.
Splątanie kwantowe jako wyjaśnienie. „Pamięć z przyszłości”
Mossbridge wskazuje na psychologiczne bariery w akceptacji prekognicji przez środowisko naukowe. Wiele sceptycyzmu wynika z fundamentalnego lęku: obawy przed nieznanym lub przed tym, że rzeczywistość nie jest taka, jak się wydaje. Badaczka uważa, iż większość ludzi dysponuje pewnym poziomem zdolności prekognitywnych, jednak społeczeństwo często postrzega je jako urojenia. To kulturowe nastawienie hamuje dalsze badania nad tym fenomenem. Jon Taylor w książce Contact with the Future: The Astonishing Power of Intuition and Precognition przedstawia intrygującą teorię. Prekognicja może polegać na odzyskiwaniu “pamięci z przyszłości”, gdzie informacja jest przesyłana z przyszłego stanu mózgu do obecnego.
Czytaj też: Déjà vu to przy tym zjawisku normalka. Zagadkowy fenomen ma drugie dno
Taylor czerpie z interpretacji mechaniki kwantowej Davida Bohma, sugerując korelacje między obecnymi a przyszłymi stanami mózgu. Teoria Bohma, długo ignorowana przez fizyków, obecnie zyskuje odnowione zainteresowanie w kilku laboratoriach. Jedna z ciekawszych hipotez dotyczy splątania kwantowego. Radin wyjaśnia, że mózg może być splątany sam ze sobą w przyszłości. Splątanie kwantowe nie ogranicza się do obiektów oddzielonych w przestrzeni. Zamiast tego może również łączyć stany oddzielone w czasie. To mogłoby tłumaczyć powszechne zjawiska jak déjà vu czy nagłe przebłyski inspiracji. Prekognicja często objawia się w snach lub intuicyjnych odczuciach, które trudno wytłumaczyć konwencjonalną nauką. Badania nad prekognicją otwierają nowe perspektywy w rozumieniu świadomości i natury czasu. Choć wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi, rosnąca liczba dowodów statystycznych sugeruje, że przewidywanie przyszłości może być bardziej realne, niż dotychczas sądziliśmy.