W badaniu opublikowanym w czasopiśmie Journal of Zoology, naukowcy z Consejo Nacional de Investigaciones Científicas y Técnicas (CONICET) badali anatomię mikroskopową skrawków skóry puklerzniczków karłowatych (Chlamyphorus truncatus), najmniejszych pancerników na świecie. Niespodziewanie odkryli wyjątkową i osobliwą drugą warstwę skóry pod tarczą grzbietową zwierzęcia.
Czytaj też: Rekin dokonał zadziwiającej regeneracji. Zdjęcia potwierdzają coś, co wydawało się niemożliwe
Dr Cecilia Krmpotic z CONICET mówi:
Chociaż może się to wydawać dziwne, zwierzę ma podwójną warstwę skóry. Najbardziej zewnętrzna warstwa, zawierająca zrogowaciałe łuski i osteodermy, działa jak płaszcz lub pokrycie warstwy wewnętrznej, która ukazuje obfite i delikatne białe futro. Ta podwójna skóra jest unikalną cechą wśród ssaków.
Puklerzniczki karłowate to różowe pancerniki
Co ciekawe, 19 innych znanych gatunków pancerników ma pojedynczą warstwę skóry na grzbiecie, pokrytą łuskami i osteodermami tworzącymi pancerz zwierzęcia. Puklerzniczek karłowaty jest więc unikatem w skali globalnej.
Czytaj też: Nawet solidny pancerz im nie pomógł. Łuskowce na skraju wyginięcia
Puklerzniczki karłowate, zwane także różowymi pancernikami, mają zaledwie 15 cm długości i ważą przeciętnie 100 gramów. Pochodzą ze środkowej Argentyny, gdzie żyją w norach wykopanych przez ich proporcjonalnie ogromne pazury. Jedzą głównie mrówki i inne owady, choć zwyczaje tych zwierząt są słabo poznane, a większość okazów trzymanych w niewoli umiera w ciągu kilku dni.
Pancerz ochronny puklerzniczków jest zazwyczaj podzielony na dwie strefy: jedna część zakrywa głowę, a druga resztę ciała. Pancerz grzbietowy jest dalej podzielony na puklerz piersiowy, zakrywający górną część pleców – składający się z szeregu ruchomych pasów, które umożliwiają zwierzęciu zachowanie elastyczności – oraz puklerz miedniczy zakrywający obszar tylny. Podczas gdy ich więksi krewni spędzają większość czasu na powierzchni, różowe pancerniki żyją głównie pod ziemią.
Dr Cecilia Krmpotic dodaje:
Szacuje się, że ewolucja w kierunku całkowicie podziemnego stylu życia w linii przodków puklerzniczków miała miejsce między 32 a 17 mln lat temu. Przyczyną tej zmiany były zmieniające się warunki środowiskowe, które doprowadziły do powstania bardziej suchych ekosystemów w południowej Ameryce Południowej.
Struktura skóry puklerzniczków wraz z łuskami jest podobna do tej obserwowanej u młodych osobników innych gatunków pancerników, u których łuski wciąż się rozwijają. Te unikalne cechy zewnętrzne są prawdopodobnie przystosowaniem do życia spędzonego na kopaniu piaszczystej gleby. Elastyczność i lekkość osłony grzbietowej umożliwiają jej dostosowanie się do kształtu tuneli.