Do takich wniosków doszli archeolodzy zajmujący się szczątkami kobiety, która prawdopodobnie zginęła na skutek trafienia strzałą. Ta utkwiła w obrębie łopatki ofiary, a przeprowadzone analizy dostarczają dowodów na to, że niektóre z ówczesnych kobiet uczestniczyły w działaniach wojennych. Dotychczasowe ustalenia na ten temat zostały zamieszczone w bazie danych serwisu bioRxiv.
Czytaj też: Mnisi starli się z wikingami. Wynik tej potyczki był zaskakujący
A wnioski są zaskakujące, ponieważ autorzy badań sugerują, iż kobieta mogła być biegłą łuczniczką. Zebrane informacje powinny wypełnić obraz konfliktów militarnych prowadzonych w późnej epoce postklasycznej Majów, która trwała od 1200 do 1450 roku. Łącznie członkowie zespołu wzięli pod uwagę szczątki trzech osób.
Te zostały znalezione w dawnym mieście Majów, zwanym Mayapán i zlokalizowanym na półwyspie Jukatan. Wcześniejsze analizy wykazały, iż jeden ze szkieletów należał do wojownika płci męskiej. Dwa pozostałe miały natomiast należeć do kobiet, przy czym jedna z nich również wydawała się mieć powiązania z wojskowością. W poznaniu przeszłości tych osób pomogły wykonane modele.
Łącznie autorzy badań wzięli pod uwagę szczątki trzech osób
Modele zostały stworzone w warunkach obciążenia łukiem i włócznią, aby ocenić dowody na adaptację szkieletu do zwyczajowego użycia broni. Zgodnie z sugestiami niektórych ekspertów ds. Majów, że mężczyźni o elitarnym statusie byli głównymi uczestnikami działań wojennych, postawiliśmy hipotezę, że kość ramienna elitarnego mężczyzny będzie wykazywała niższe naprężenia niż kość ramienna dwóch kobiet we wszystkich warunkach obciążenia. Zostało to potwierdzone przez wyniki modelu elementów skończonych, z wyjątkiem rzucania włócznią. Elitarna żeńska kość ramienna wykazywała podobne tendencje jak elitarna męska kość ramienna, co sugeruje możliwość udziału elitarnych kobiet w działaniach wojennych. opisują autorzy
Potencjalni wojownicy (zarówno kobieta, jak i mężczyzna) zostali ułożeni twarzami w dół. W pierwszym przypadku grot przebił ramię, podczas gdy w drugim – utkwił w obrębie klatki piersiowej. Same okoliczności śmierci mogą być rzecz jasną mylące, dlatego kluczowe w szukaniu odpowiedzi okazało się wspomniane modelowanie. Właśnie za jego sprawą – mając świadomość tego, że długotrwałe i regularne strzelanie z łuku zmienia strukturę szkieletu – naukowcy nieco rozjaśnili sytuację.
Czytaj też: Odbudowa Pałacu Saskiego w Warszawie wre. Ciekawe znalezisko odkryto w fundamentach
Najbardziej prawdopodobny wydaje się więc scenariusz, w którym nie tylko mężczyźni, ale i kobiety mogły brać udział w działaniach wojennych. Oczywiście trudno wyciągać daleko idące wnioski opierając się wyłącznie na analizie szkieletów, lecz w tym przypadku wydaje się, iż kobieta mogła być równie biegła w strzelaniu z łuku, jak mężczyzna. Druga z kobiet najprawdopodobniej nie była natomiast zaangażowana w walkę.