Analizując cyfrowe kopie rzadkiego i mało znanego włoskiego tekstu religijnego z XVII w., naukowcy z University of Bristol ujawnili, że dawno zaginiony dokument, który wcześniej uważano za napisany przez ojca Williama Szekspira, w rzeczywistości należy do jego stosunkowo nieznanej siostry Joan. Szczegóły opisane w czasopiśmie Shakespeare Quarterly rzucają nowe światło na nieznaną do tej pory historię rodziny Szekspirów.
Tajemnicze wyznanie siostry Williama Szekspira
Do tej pory interpretowali, że dokument określany jako “testament duchowy” i podpisany jako J. Szekspir wyszedł spod pióra Johna. Było to o tyle szokujące, że autor deklaruje w nim oddanie wierze katolickiej i ślubuje umrzeć “za wiarę”, a w czasach rządów królowej Elżbiety I było to niebezpieczną herezją. Teraz brytyjscy naukowcy odkryli prawdę – listu nie napisał ojciec, a siostra Williama Szekspira.
Czytaj też: Szekspir czy nie Szekspir, oto jest pytanie. Analiza jego dzieł sugeruje, że kto inny mógł je napisać
Joan Szekspir przeżyła swojego brata o 30 lat i zamieszkiwała dom rodzinny aż do własnej śmierci w 1646 r. Prof. Matthew Steggle z University of Bristol twierdzi, że to właśnie ona jest najlepszą kandydatką na autorkę dokumentu, w dużej części skopiowanego z włoskiego tekstu zatytułowanego “The Last Will and Testament of the Soul” napisanego już po śmierci Johna w 1601 r.
To odkrycie znacząco zmienia kontekst dokumentu. Po śmierci Elżbiety I w 1603 r. tron objął Jakub I – protestant, który szczycił się bardziej tolerancyjnym podejściem do innych religii, a wyznania katolików były “mniej ryzykowne”.
Prof. Matthew Steggle mówi:
Z życia Joan zachowało się tylko siedem dokumentów. Virginia Woolf napisała słynny esej zatytułowany “Siostra Szekspira” o tym, że postać taka jak ona nigdy nie mogła mieć nadziei na zostanie pisarką ani na zachowanie pisarstwa, dlatego stała się czymś w rodzaju symbolu wszystkich utraconych głosów wczesnych nowożytnych kobiet. Zachowały się setki tysięcy słów jej brata, a do tej pory nie było żadnego opisu pochodzącego od niej.
Na początku XX wieku religioznawca Herbert Thurston natknął się na broszurę religijną z 1661 r., która zawierała zaskakujące podobieństwa do “testamentu J. Szekspira”. Broszurę tę, napisaną w języku hiszpańskim, przypisywano św. Karolowi Boromeuszowi, który zmarł w 1584 r., więc jeszcze za życia Johna.
Ale prof. Steggle, pracując nad biografią Szekspira, chciał dowiedzieć się więcej. Przeszukał archiwa cyfrowe, szukając wczesnych wydań tekstów w języku włoskim, francuskim, hiszpańskim i innych. A jego pierwsze udokumentowane pojawienie się miało miejsce w języku włoskim w 1613 r., przypisywane kanonikowi Girolamo Verduro i jego spowiednikowi, Silvestro Ferrariemu.
Oznacza to, że John nie mógł napisać tego dokumentu. Jedynym innym J. Szekspirem, o którym wiadomo, że mieszkał w tym domu, była Joan. Dokument wspomina nawet św. Winifredę, która cudownie ozdrowiała po ścięciu przez mężczyznę, którego zaloty odrzuciła i założyła klasztor. Szczególnie szanowały ją kobiety.
Czytaj też: Wiemy, na co umarł Beethoven. Miał tylko jedno życzenie
Prof. Matthew Steggle podsumowuje:
Joan w rzeczywistości jest “siostrą Szekspira” ze słynnego eseju Virginii Woolf z 1925 r., postacią tak uwięzioną w konwencjach dotyczących płci, że wydaje się, że nie ma szans na odnalezienie czegokolwiek, co napisała lub stworzyła. A jednak być może istnieje głęboko osobiste wyznanie jej wiary religijnej, które było znane już od ponad 100 lat w momencie, gdy Woolf pisała swój esej. Jest w tym ironia losu, że duchowy testament Joan przez te wszystkie lata błędnie przypisywany był jej ojcu.