Tak przynajmniej możemy przypuszczać z perspektywy współczesności. Interpretacji tego prehistorycznego dzieła jest wiele, a badaniami na jego temat zajmują się przedstawiciele IPHES (Institut Català de Paleoecologia Humana i Evolució Social). Według nich jaskiniowe dzieło nie pasuje do pozostałych zapisów archeologicznych i najwyraźniej dotyczy jakiegoś rodzaju bóstwa charakteryzującego się obecnością ogromnych oczu i szerokiego uśmiechu.
Czytaj też: Perły ostryg były dla tego miasta naprawdę wszystkim. Odkryto „starożytny Dubaj” sprzed 1400 lat
Łącznie badacze wzięli pod uwagę ponad 100 rycin, które pokrywają fragment ściany o długości 8 metrów. Jak wyjaśniają naukowcy z katalońskiego instytutu, malowidła znajdujące się w jaskini Cova de la Vila są wyjątkowe zarówno ze względu na ich unikalność, jak i świetny stan, w jakim się zachowały.
Jeśli chodzi o sposoby wykorzystane przez twórców tych dzieł do ich wykonania, to w części przypadków chodziło zapewne o zaostrzone fragmenty kamieni bądź kości, ale w niektórych sytuacjach mogły one powstać przy użyciu dłoni i palców. Łatwość, z jaką można stworzyć tego typu malowidła jest jednocześnie pewnym przekleństwem, ponieważ wystarczyłby przypadkowy lub celowych manewr dłonią i prehistoryczne ryciny mogłyby zniknąć na zawsze.
Wydaje się, iż trzecia, najwyżej położona warstwa rysunków naskalnych, jest poświęcona kosmosowi
Na ścianie jaskini można dostrzec swego rodzaju trzy poziomy pokrycia. Najniżej znajdowały się zwierzęta, najprawdopodobniej konie i bydło. Nad nimi umiejscowiono natomiast bardziej abstrakcyjne obiekty, znacznie trudniejsze do zinterpretowania. Być może są to zabudowania, na przykład w postaci domów, lecz nie da się tego jednoznacznie stwierdzić. Na samej górze znalazło się z kolei miejsce dla warstwy nieba pokrytego gwiazdami.
Czytaj też: Ten kosmiczny głaz może stanowić rozwiązanie zagadki życia na Ziemi. Mamy jego próbki
Dominującą pozycję ma natomiast postać, którą nazwano idolo oculado i która pojawiała się także w innych miejscach Półwyspu Iberyjskiego. To rzekome bóstwo wydaje się uśmiechać i posiadać duże oczy. Poza obecnością tego tajemniczego gościa, niezwykle intrygująca jest kompozycja całego dzieła. Ta jest wręcz niespotykana i pokazuje, jak mieszkańcy Ziemi sprzed tysięcy lat tworzyli wizje związane z kosmosem.
Archeolodzy natrafili także na muszlę morską, w przeszłości prawdopodobnie wypełnianą tłuszczem zwierzęcym, który następnie podpalano. Powstała w ten sposób pochodnia rozświetlała jaskinię, ułatwiając prehistorycznym artystom tworzenie dzieł podziwianych przez nas tysiące lat później. Oczywiście nie można wykluczyć scenariusza, w którym ówcześni artyści wcale nie mieli światu do przekazania niczego wiekopomnego. Być może byli to po prostu znudzeni wędrowcy, chroniący się w jaskini na przykład przed burzą.