O szczegółowych wynikach tych badań będziemy mogli przeczytać w Cell, a kluczowym wnioskiem jest to, iż ówczesna społeczność cechowała się wyższą różnorodnością genetyczną niż w przypadku współczesnych Aszkenazyjczyków. Duża część Żydów jest obecnie powiązana z tymi, którzy zamieszkiwali Europę Środkową i Wschodnią. Ich początki w Niemczech sięgają natomiast X wieku, kiedy to osiedlili się w Nadrenii.
Czytaj też: Wody odsłoniły dowody na prehistoryczne polowania ludzi. Na ich znalezienie mieli tylko kilka godzin
Łącznie naukowcy wzięli pod lupę 33 Żydów aszkenazyjskich ze średniowiecznego Erfurtu. W takich okolicznościach autorzy badań zaproponowali, by podzielić ich społeczność na dwie grupy. Jedna obejmuje przedstawicieli populacji bliskowschodnich, natomiast druga – europejskich. To z kolei prowadzi do konkluzji, jakoby w średniowiecznym Erfurcie istniały co najmniej dwie genetycznie odrębne grupy.
W tym miejscu pojawia się jednak zaskoczenie: wspomniana genetyczna zmienność nie występuje już u współczesnych Żydów aszkenazyjskich. Co więcej, wszyscy Aszkenazyjczycy są dziś potomkami niewielkiej populacji sprzed XIV wieku. W czasie analiz DNA autorzy zwrócili uwagę na to, że 1/3 osób z Erfurtu posiadała konkretną, charakterystyczną sekwencję. Okazało się, iż ta pierwsza społeczność była tak nieliczna, że 1/3 jej przedstawicieli była powiązana z jedną kobietą.
Łącznie naukowcy wzięli pod lupę 33 Żydów aszkenazyjskich ze średniowiecznego Erfurtu
Poza tym w przypadku co najmniej ośmiu osób dało się zauważyć mutacje genetyczne występujące u współczesnych Aszkenazyjczyków, lecz jednocześnie niemal nieobecne u innych grup. Antysemickie ataki prawie całkowicie zniszczyły żydowską społeczność Erfurtu w 1349 roku, lecz Żydzi powrócili pięć lat później i zyskali na sile.
Czytaj też: Mumie ze złotymi językami. Tak w zaświaty odprawiano starożytnych mieszkańców
Pomimo interesujących i potencjalnie przełomowych wniosków płynących z badań należy mieć na uwadze, że naukowcy ograniczyli się do zaledwie jednego cmentarza i jednego okresu. Nawet tak skromny wycinek geograficzno-czasowy umożliwił im natrafienie na nieznane wcześniej podgrupy genetyczne wśród średniowiecznych Żydów aszkenazyjskich. Właśnie dlatego dalsze tego typu analizy, wykorzystujące więcej próbek z różnych miejsc, powinny umożliwić lepsze zrozumienie historii Żydów w Europie i na całym świecie.