Ponieważ amerykański przemysł lotniczy znacznie wyprzedzał radziecki, władze ZSRR pokusiły się o pewien wybieg. Wykorzystały one przymusowe lądowanie kilku amerykańskich bombowców strategicznych B-29 na Dalekim Wschodzie, a Tupolew otrzymał polecenie zbudowania wiernej kopii tego modelu samolotów. W ten właśnie sposób powstał Tu-4. Po wojnie konstruktor buduje samolot bombowy o napędzie odrzutowym średniego zasięgu. W tym celu na istniejącym już samolocie Tu-2 instaluje dwa silniki odrzutowe. Tak powstaje doświadczalny Ту-77, który stał się podstawą projektu i konstrukcji bombowca o napędzie odrzutowym Tu-14. Następnie pojawiają się sławne Tu-95, Tu-16, a wreszcie – w latach 50. – naddźwiękowy bombowiec Tu-22.
W latach 50. Tupolew, idąc w ślad innych krajów rozwiniętych, rozpoczyna prace konstruktorskie nad budową pasażerskiego samolotu odrzutowego na bazie przetestowanego już bombowca Tu-16. Pojawiają się jednak trudności w realizacji tego projektu – na przykład przestarzała infrastruktura lotnisk i brak chęci jej zmiany. Pomimo tych niedogodności w roku 1954 zatwierdzony zostaje projekt samolotu pasażerskiego, a za rok na głównym lotnisku Wielkiej Brytanii, Heathrow, ląduje Tu-104. Równocześnie rozpoczynają się prace mające na celu przystosowywanie wszystkich radzieckich lotnisk do samolotów nowego typu. Wkrótce pojawia się międzykontynentalny samolot turbośmigłowy Tu-114, stworzony na bazie bombowca Tu-95, stanowiącego do dzisiaj podstawowe uzbrojenie rosyjskiego lotnictwa strategicznego. Tu-114 do dzisiaj jest rekordzistą pod względem prędkości wśród samolotów turbośmigłowych świata (877 km/h!). Co ciekawe, gdy w roku 1956 samolot ten ląduje z radziecką delegacją rządową w bazie amerykańskich sił powietrznych Edwards, brakuje tam odpowienio wysokich schodów i radziecka wierchuszka wraz z żonami schodzi z samolotu po… zwykłej drabinie.
Wkrótce pojawiły się kolejne modele – Tu-110, Tu-124, Tu-134, czy też fatalny dla Polski Tu-154.W roku 1968 wystartował pierwszy na świecie naddźwiękowy samolot pasażerski Tu-144. Jego konstruktorem głównym był Aleksiej Tupolew, syn i zastępca wybitnego ojca.
Andriej Tupolew umiera w roku 1972 – do ostatniego dnia swojego życia nie porzuca on stanowiska generalnego konstruktora. Pod jego kierownictwem powstało ponad 100 typów samolotów wojskowych i cywilnych, z których 70 było produkowane seryjnie. Samoloty Tu do dzisiaj stanowią główną część rosyjskiego lotnictwa strategicznego, a w rosyjskim lotnictwie cywilnym są spotykane o wiele częściej, niż inne.