Jak wyjaśniają, udało im się zsyntetyzować osm-160 i wolfram-156. Zebrane informacje zapewnią lepsze zrozumienie struktur jąder atomowych. Mówią również coś istotnego na temat stabilności izotopów. Te są po prostu rożnymi postaciami danego pierwiastka, wykazującymi odmienne właściwości za sprawą różnic w liczbie neutronów w jądrze. Izotopy różnią się między sobą liczbą masową, jednocześnie mając tę samą liczbę atomową.
Czytaj też: Dziwaczne czarne kule w oceanicznych głębinach. Jakie stworzenia je złożyły?
Do tej pory panowało przekonanie, że pewne liczby protonów i neutronów mają przełożenie na zwiększoną stabilność jądra atomowego. W gronie tych liczb wymieniało się 8, 20, 28, 50, 82 i 126. Ze względu na to, jak istotny wpływ mogą mieć najnowsze doniesienia na kształt wspomnianej listy, dokonania chińskich fizyków zasługują na szczególną uwagę.
Izotopy osmu i wolframu zsyntetyzowane przez chińskich fizyków miały wykazać, czy wyniki poprzednich eksperymentów były miarodajne
Jako że poprzednie eksperymenty dotyczące jąder bogatych w protony – zawierających około 126 neutronów – sugerowały, iż wyższa liczba protonów zwiększa niestabilność jądra, to fizycy próbowali wyjaśnić, czy takie samo zachowanie występuje w przypadku jąder zawierających około 82 neutronów. Osm-160 miał odegrać w tym kontekście kluczową rolę.
Arenę ich działań stanowił spektrometr SHANS (Spectrometer for Heavy Atoms and Nuclear Structure) zlokalizowany w Ośrodku Badań Ciężkich Jonów w chińskim Lanzhou. W toku eksperymentów członkowie zespołu badawczego przeprowadzili reakcję odparowania termojądrowego. W takich warunkach udało im się uzyskać osm-160 i wolfram-156. Później przyszła na pomiary dotyczące powstałych izotopów.
Czytaj też: Grawitacja kwantowa coraz bliżej. Nowy eksperyment przybliżył nas do teorii wszystkiego
Zmierzyli energię cząstek α i okres połowicznego rozpadu osmu-160, będącego źródłem cząstek α. Poza tym wykazali, że wolfram-156 jest emiterem β+ o okresie połowicznego rozpadu wynoszącym 291 ms. Określili też zakres rozpadu α dla osmu-160 i zestawili z innymi jądrami z 84 neutronami, choć mniejszą liczbą protonów. Właśnie dzięki temu zidentyfikowali pewną zaskakującą zależność: im wyższa liczba protonów, tym niższe tempo rozpadu. Poza tym autorzy publikacji mówią o zwiększonej stabilności 82-neutronowego zamknięcia powłoki. Jak sądzą, może ona wynikać z rosnącej bliskości do jądra ołowiu-164, które wydaje się kandydatem na stabilne jądro zawierające 82 protony i 82 neutrony.