Jedna z dwóch kobiet na polskim tronie. Historia życia i śmierci królowej Jadwigi Andegaweńskiej

Święta Jadwiga Andegaweńska to jedna z dwóch kobiet w historii naszego narodu, które zostały wybrane na króla Polski. Jej życie było bardzo krótkie, lecz pomimo tego zdążyła wiele osiągnąć. W artykule przedstawiamy jej życiorys i najważniejsze zasługi. Przybliżamy także ciekawostki z nią związane oraz informacje na temat wyglądu.
Jedna z dwóch kobiet na polskim tronie. Historia życia i śmierci królowej Jadwigi Andegaweńskiej

Królowa Jadwiga: życiorys 

Królowa Jadwiga przyszła na świat pomiędzy 3 października 1373 roku a 18 lutego 1374 roku w Budzi, a zmarła 18 lipca 1399 roku w Krakowie. Jej ojcem był węgierski król Ludwik Andegaweński, a matką królowa Elżbieta Bośniacka. Od pierwszych lat życia rodzice przygotowywali ją do objęcia tronu, dbając o jej wszechstronne wykształcenie. Szybko nauczyła się pisać i czytać, poznała języki obce, a także zaznajomiła się z literaturą i sztuką. Już jako kilkuletnia dziewczynka, 15 czerwca 1378 roku, formalnie zaręczyła się z Wilhelmem z dynastii Habsburgów, którego pokochała. 

Jadwiga nie mogą jednak wyjść za swojego ukochanego Wilhelma, ponieważ ważniejsze od jej osobistego szczęścia okazało się dobro Polski. Już w wieku 10 lat objęła tron, zostając królową. Jej koronacja odbyła się 16 października 1384 roku. Z powodu napiętej sytuacji politycznej, musiała zostać żoną Władysława Jagiełły, wielkiego księcia litewskiego. Zawarli związek małżeński 15 lutego 1386 roku, a kilka dni później Jagiełło przyjął chrzest, co umożliwiło następnie zawarcie unii polsko-litewskiej. Dzięki temu nasz kraj mógł odzyskać stabilizację polityczną i zapewnić sobie wieloletni dobrobyt. 

Królowa Jadwiga prowadziła mądre i odważne rządy, dbając o dobro swoich poddanych. Doskonale łączyła modlitwę z działaniem, angażując się w działalność polityczną, kulturową, charytatywną oraz oświatową. Była osobą nieustępliwą o silnym charakterze. Zmarła w wieku 25 lat, po czym została pochowana na Wawelu. Królowa Jadwiga Andegaweńska została ogłoszona świętą 8 czerwca 1977 roku. Kanonizacji dokonał papież Jan Paweł II w trakcie mszy odprawianej na krakowskich błoniach. Święta Jadwiga została także ogłoszona patronką Polski. Krótko po śmierci królowej liczni wierni zaczęli odbywać pielgrzymki do jej grobu. Oddawali jej cześć oraz prosili o wstawiennictwo w swoich sprawach. Byli przekonani o jej świętości. 

Zasługi królowej Jadwigi 

Święta królowa Jadwiga zdążyła zapisać w swoim życiorysie ważne zasługi. Odegrała istotną rolę w przyłączeniu Rusi do Polski, dowodząc polskim wojskami. Była znana z dyplomatycznych umiejętności, łagodząc konflikty z wrogami naszego państwa. Rozmawiała m.in. z Konradem von Jungingenem, wielkim mistrzem krzyżackim. Przyczyniła się również do zawarcia ugody pomiędzy Władysławem Jagiełłą a jego bratem, księciem Witoldem.  

Jadwiga królowa Polski odniosła także liczne zasługi dla polskiej nauki i kultury. Odnowiła Akademię Krakowską i utworzyła na niej studia teologiczne. Powołała również kolegium przy Uniwersytecie w Pradze. Była także fundatorką licznych kościołów, klasztorów i szpitali. Zleciła ponadto tłumaczenie na język polski Księgi Psalmów. 

Jadwiga Andegaweńska: wygląd 

Królowa Polski Jadwiga była wyjątkowej urody kobietą. Jan Długosz nazwał ją nawet najpiękniejszą niewiastą na świecie. Wyróżniała się wysokim wzrostem (powyżej 170 centymetrów), drobną i owalną twarzą, a także pięknymi i zdrowymi zębami. Miała także lekko piękne, gęste włosy o rudawym zabarwieniu. Jej miednica była natomiast nienaturalnie zwężona. Dzięki swojemu osobistemu urokowi, królowa Jadwiga potrafiła wywierać wpływ na mężczyzn, co pomagało jej w działalności politycznej. 

 

Jadwiga Andegaweńska: przyczyny śmierci 

Królowa Jadwiga i Jagiełło zostali rodzicami, kiedy na świat przyszła ich córeczka Elżbieta. Bardzo szybko jednak zmarła, bo już 3 tygodnie po urodzeniu. Kilka dni później odeszła również sama Jadwiga, żona Jagiełły. Przyczyną jej śmierci były poporodowe powikłania.

Historykom nie udało się ustalić, jaka konkretnie choroba doprowadziła do zgonu. Wiadomo jednak, że królowa Jadwiga zmagała się z problemami zdrowotnymi już po urodzeniu córeczki. Istnieją przypuszczenia, że powodem śmierci była gorączka połogowa, która objawia się wysoką temperaturą oraz dreszczami. Św. Jadwiga Andegaweńska była także narażona na powikłania poporodowe ze względu na wąską miednicę. W trakcie trwającego kilka dni porodu odczuwała ogromny ból i mogła odnieść wewnętrzne obrażenia. Prawdopodobne jest, że doszło do zakażenia.  

Ciekawostki o królowej Jadwidze  

Święta Jadwiga królowa Polski zostawiła po sobie wiele ciekawostek. Jak wynika ze źródeł historycznych, była osobą o żarliwej wierze. Poświęcała wiele czasu modlitwie oraz surowym umartwieniom ciała.

Jak głosi legenda, Jadwiga przed zawarciem małżeństwa z Jagiełłą poszła do katedry, aby porozmawiać z Jezusem i wyżalić się Mu. Ten miał wtedy odezwać się do niej z krzyża i przedstawić swoją wolę, jaką była chrystianizacja Europy. Królowej nie było łatwo pogodzić się z takim losem i podobno usiłowała nawet uciec z Wawelu. Chciała poślubić swojego ukochanego Wilhelma, jednak ostatecznie zgodziła się poświęcić własne dobro dla narodu. Pocieszenie odnajdywała w czarnym krzyżu, znanym jako Krzyż Jadwigi.  

W kaplicy kościoła oo. Karmelitów na Piasku można odnaleźć wmurowany kamień z niedużym wgłębieniem. Według legendy jest to odbicie stopy samej królowej Jadwigi, która przychodziła doglądać przebiegu budowy ufundowanej przez siebie świątyni.  

Do dziś na Wawelu znajduje się komnata świętej królowej Jadwigi. Nakazała zamieścić na jej ścianach symbol liter MiM, które wzajemnie się przeplatają. Jest to nawiązanie do biblijnej opowieści od dwóch siostrach Marii i Marcie, z których pierwsza poświęcała czas modlitwie, a druga pracy. Królowa Jadwiga potrafiła doskonale łączyć te dwie cechy – kontemplację i aktywne działanie.  

Święta królowa Jadwiga była poliglotką. Biegle posługiwała się takimi językami jak węgierski, polski, włoski, niemiecki oraz łaciński. Słynęła z silnej osobowości oraz odwagi. Była w stanie sprzeciwiać się i upominać osoby duchowne, w tym biskupów. Za życia niesłusznie oskarżano ją o prostytucję, rozwiązłość i zdrady małżeńskie. Pomimo swojej pobożności i skłonności do umartwiania się, święta królowa Jadwiga lubiła również tańce, zabawy oraz wystawne uczty.  

Historycy nie są zgodni co do tego, jak wyglądały relacje pomiędzy królową Jadwigą a Jagiełłą. Wiele wskazuje jednak na to że nie była ona szczęśliwa w tym małżeństwie. Kochała Wilhelma, podczas gdy wiele starszego od siebie męża postrzegała bardziej jak ojca. Doceniała jego starania i miłość, jednak nie była w stanie odwzajemnić miłosnego uczucia.