Zespół naukowców z Texas A&M University (TAMU), kierowany przez prof. Michaela Watersa, odkrył najstarszą broń z kości, jaką kiedykolwiek znaleziono w obu Amerykach. Liczy ona 13 900 lat i stanowi bezpośrednio dowód na to, że nasi przodkowie polowali na mastodonty. Szczegóły opisano w czasopiśmie Science Advances.
Kości mastodontów zabijały mastodonty
Uczeni badali fragmenty kości osadzone w kości żebra mastodonta, odkryte po raz pierwszy przez Carla Gustafsona, który prowadził wykopaliska na stanowisku Manis w stanie Waszyngton w latach 1977-1979. Wykorzystując tomografię komputerową i wizualizacje 3D, zespół Watersa wyizolował wszystkie fragmenty kości, aby wykazać, że tkwiła w nich końcówka starożytnej broni. Co ciekawe, grot był wykonany z… kości mastodonta. To potwierdza, że nasi przodkowie polowali na te gigantyczne trąbowce i umieli wykorzystywać ich szczątki.
Czytaj też: Mamuty jednak nie wymarły z winy człowieka? Nowe ustalenia
Prof. Michael Waters mówi:
Wyizolowaliśmy fragmenty kości, wydrukowaliśmy je i złożyliśmy. To wyraźnie pokazało, że jest to końcówka grotu. Jest to najstarszy kościany grot w obu Amerykach i stanowi najstarszy bezpośredni dowód polowania na mastodonty w obu Amerykach.
Liczący 13 900 lat, grot z Manis jest o 900 lat starszy niż groty znalezione w związku z ludem Clovis, którego kamienne narzędzia badał zespół prof. Watersa. Datowanie od 13 050 do 12 750 lat temu, groty Clovis zostały znalezione w Teksasie i kilku innych miejscach w całym kraju.
Prof. Michael Waters wyjaśnia:
To, co jest ważne w przypadku Manis, to fakt, że jest to pierwsze i jedyne narzędzie z kości, które datuje się na okres starszy niż Clovis. Na innym stanowisku pre-Clovis znaleziono tylko narzędzia kamienne. To pokazuje, że Pierwsi Amerykanie wykonywali i używali broni z kości i prawdopodobnie innych rodzajów narzędzi z kości.
Grot z Manis zachował się do dzisiaj, gdyż myśliwy spudłował, a ostrze utknęło w żebrze mastodonta. Uczeni potwierdzili, że kość użyta do wykonania grotu wydaje się pochodzić z kości nogi innego mastodonta i została celowo ukształtowana w formę ostrza.
Czytaj też: Gdzie spacerowały mastodonty? Naukowcy odkryli wzorce migracji tych kolosów
Prof. Michael Waters dodaje:
Włócznia z kostnym grotem została rzucona w mastodonta. Przebijała skórę i tkanki, a w końcu zetknęła się z żebrem. Celem myśliwego było dostanie się między żebra i upośledzenie funkcji płuc, ale myśliwy chybił i trafił w żebro.
To nie pierwsze badania prof. Watersa dotyczące kości mastodontów. W pracy z 2011 r. jego zespołów określił wiek grotów z okresu pre-Clovis (praca w Science), podczas gdy nowe badania genetyczne potwierdziły, że zrobiono je z kości mastodontów.