Opowieści o tych wydarzeniach były elementem folkloru. Astronomowie wykazali, że faktycznie miały miejsce

Okazuje się, że ludowe opowieści przekazywane między pokoleniami mają w sobie więcej faktów niż mogłoby się wydawać. Potwierdzają to badania obejmujące trzy historyczne zaćmienia.
Opowieści o tych wydarzeniach były elementem folkloru. Astronomowie wykazali, że faktycznie miały miejsce

Za przeprowadzonymi analizami stoją naukowcy z Uniwersytetu Nagoya, Japońskiego Narodowego Obserwatorium Astronomicznego i Uniwersytetu Handlowego Otaru. To właśnie utworzony przez nich zespół zaprezentował swoje dokonania na łamach Publications of the Astronomical Society of Japan. Wśród tekstów objętych analizami znalazły się pisma Tokunai Mogamiego, jednego z najwybitniejszych badaczy szogunatu na Hokkaido, Sachalinie i Wyspach Kurylskich.

Czytaj też: Mumie z tatuażami ochronnymi. Nietypowe znalezisko z Egiptu

W przypadku Hokkaido zapiski dotyczące obserwacji zaćmień Słońca są stosunkowo rzadkie, lecz odgrywają bardzo istotną rolę w poznawaniu tego zjawiska. Badacze przeanalizowali trzy historyczne pisma i szkice, aby sprawdzić, czy można użyć nowoczesnych metod badawczych do zidentyfikowania wydarzeń astronomicznych opisanych w tych dokumentach.

W tym celu naukowcy nie tylko skupili się na zapiskach, lecz również obliczyli względne pozycje Słońca i Księżyca, wirtualnie przenosząc się do czasów, w których były one obserwowane. Na przykład relacja autorstwa Johna Batchelora, anglikańskiego misjonarza, opisywała “języki ognia i błyskawice” rozchodzące się z jego boków, a także pochodzące od “martwego czarnego Słońca”. W toku analiz badacze uznali, że chodziło o zjawisko całkowitego zaćmienia oraz wybuchy na powierzchni naszej gwiazdy.

Naukowcy wzięli pod lupę zapiski sporządzone przez trzech autorów

Inne relacje pochodziły od Tokunai Mogamiego, który w 1786 roku opisał doświadczenia lokalnego kupca. W tym przypadku chodziło o zaćmienie obrączkowe, w którym Księżyc zasłania centrum Słońca i otacza je charakterystyczną aureolą. W rzeczywistości Mogami prawdopodobnie opisywał jednak głębokie częściowe zaćmienie Słońca poza ścieżką zaćmienia hybrydowego. Kupiec widział tę sytuację nieco inaczej, ponieważ oglądał zaćmienie gdzieś z okolic regionu Mitsuishi w południowej części Hokkaido.

Ostatnim z autorów, którego zapiski przebadano, było Kan’ichiro Mozume. Jego szkice pochodzą z 1872 roku i przedstawiają cztery fazy zaćmienia Słońca. Naukowcy powiązali te rysunki z zaćmieniem pierścieniowym z czerwca 1872 roku. Dzięki obliczeniom można było stwierdzić, że zjawisko to dało się obserwować z Otaru, miasta w zachodniej części Hokkaido.

Czytaj też: Quyllur w obiektywie Webba. Ten obiekt pochodzi z początków wszechświata

Obliczenia astronomiczne z najnowszymi parametrami niezależnie potwierdziły dokumenty historyczne i folklor z XVIII i XIX wieku. Nasze badania wypełniły również luki geograficzne w obserwacjach zaćmień w Japonii. Dalsze badania nad ludowymi relacjami z zaćmień mogą mieć w przyszłości również znaczenie naukowe. podsumowuje Hisashi Hayakawa