Dlaczego często czujemy się samotni, nawet wtedy, gdy mamy powody do odczuwania szczęścia? Dlaczego tak wiele osób cierpi z powodu niemożności znalezienia swojej połówki, mimo iż “nic im nie dolega”? Naukowcy z Uniwersytetu Duke’a postanowili odpowiedzieć na pytanie, dlaczego ludzie czują się samotni, szczególnie w późniejszym życiu. Czy coś można z tym zrobić? Szczegóły opisano w czasopiśmie Perspectives on Psychological Science.
Czytaj też: Więcej niż sto lat samotności. Kontakt z drugim człowiekiem na wagę złota
Samia Akhter-Khan, studentka King’s College London, mówi:
Problemem, który zidentyfikowaliśmy w obecnych badaniach, było to, że tak naprawdę nie zastanawialiśmy się nad tym, czego ludzie oczekują od swoich związków? Pracujemy z tą definicją oczekiwań, ale tak naprawdę nie identyfikujemy, jakie są te oczekiwania i jak zmieniają się one w różnych kulturach lub w ciągu całego życia.
Starość a samotność
W każdym związku “czegoś” oczekujemy. Wszyscy potrzebujemy oparcia, dobrego słowa, kogoś, kto w nas uwierzy, gdy będzie taka potrzeba. Po prostu, ludzi, którzy nas “rozumieją”. Kogoś, komu możemy zaufać i z kim możemy dzielić swoje szczęście. Nie jest to najlepsza możliwa definicja związku, ale na pewno opis potrzeb każdego z nas – jeżeli nie tych oczywistych, to głęboko skrywanych.
Wiele osób czuje się samotnym, nawet jeśli nie spędza dużo czasu w samotności. A nasze oczekiwania zmieniają się wraz z wiekiem. To, czego oczekujemy od związków społecznych w wieku 30 lat, nie jest tym, czego chcemy w wieku 70 lat. Mówi o tym nowa teoria nazwana Social Relationship Expectations Framework.
Uczeni zidentyfikowali dwa specyficzne dla wieku oczekiwania, które do tej pory nie były brane pod uwagę. Po pierwsze, starsi ludzie chcą czuć się szanowani. Chcą, aby ludzie ich słuchali, interesowali się ich doświadczeniami i uczyli się na ich błędach – aby docenili to, co przeszli i przeszkody, które pokonali. Chcą także wnieść swój wkład: oddawać się innym i swojej społeczności oraz przekazywać tradycje i umiejętności. Niestety, znalezienie sposobu na spełnienie tych oczekiwań w miarę starzenia się może być trudne.
Czytaj też: Dlaczego tak trudno powiedzieć nam “nie”? Asertywność pod lupą psychologów
Samia Akhter-Khan dodaje:
Samotność nie jest zarezerwowana tylko dla osób starszych. Jest to również problem młodych ludzi. Jeśli spojrzysz na rozkład samotności w całym okresie życia, są dwa szczyty – jeden w młodszej dorosłości, a drugi podczas starości.
Epidemia samotności wybuchła podczas pandemii COVID-19, dotykając praktycznie wszystkich grup społecznych, zarówno najmłodszych, jak i starszych. To dlatego, że samotność to coś więcej niż “tylko uczucie” – to wewnętrzny stan, który może mieć negatywny wpływ na kondycję organizmu. Trwała samotność została powiązana z wyższym ryzykiem demencji i choroby Alzheimera, choroby serca i udaru oraz innych problemów zdrowotnych. Niektórzy sugerują, że jest to porównywalne do palenia tytoniu lub otyłości. Im szybciej zrozumiemy czynniki napędzające samotność, tym lepiej będzie nam się nimi zająć.