Ta starożytna kraina obejmowała tereny tworzące północną część współczesnego Sudanu, Egiptu oraz innych obszarów położonych na Bliskim Wschodzie. Pozostałości świątyni sprzed 2700 lat znajdują się natomiast w miejscu położonym między trzecią a czwartą kataraktą Nilu. W odniesieniu do rzek takim mianem określa się progi tworzące coś w rodzaju naturalnych zapór.
Czytaj też: Obrabiali stal na długo przed Rzymianami. Ci rzemieślnicy znali się na swoim fachu
W przypadku części kamiennych bloków, dawniej tworzących ściany świątyni, udało się dostrzec umieszczone na nich hieroglify oraz postacie. Dzięki przeprowadzonym analizom naukowcy uznali, że owe skały musiały zostać ustawione na miejscu w pierwszej połowie pierwszego tysiąclecia p.n.e. Znalezisko jest szczególnie cenne, ponieważ na tym obszarze nie udało się przedtem zlokalizować równie starych struktur.
Oczywiście nie możemy pominąć faktu, iż za znaleziskiem stoją polscy archeolodzy. To właśnie nasi rodacy natrafili na ponad 100 bloków wykonanych z białego piaskowca. Widoczne na nich egipskie hieroglify pochodzą z okresu XXV dynastii, określanej mianem nubijskiej. Stara Dongola to stanowisko, w obrębie którego prowadzono wykopaliska. Swego czasu w tym samym miejscu znajdowała się stolica zjednoczonego chrześcijańskiego królestwa Nubii.
Świątynia mogła powstać około 2700 lat temu i pamięta czasy królestwa Kusz
Intrygować może to, że w promieniu ponad 100 kilometrów od Starej Dongoli nie udało się jak tej pory odnaleźć innych przykładów obiektów o architekturze w stylu egipskim. Dwie najbliższe tego typu budowle znajdują się kolejno 120 i 150 kilometrów od miejsca badanego przez Polaków. Dwie wspomniane lokacje powstały natomiast w okresie Nowego Państwa: w XVI i XIV wieku p.n.e.
Czytaj też: Zatonął w XIX wieku, niedawno go odnaleziono. Na tym statku zginęli ludzie
Władca Kusz, znany jako Kaszta, przybył do Egiptu i zamierzał zostać faraonem. Kuszyccy władcy przedstawiali się jako faraonowie i twierdzili, że mogą przywrócić Egiptowi dawną świetność. Zasymilowali się ze społeczeństwem, utrwalające ówczesne tradycje religijne, świątynie i formy artystyczne starożytnego Egiptu, jednocześnie wprowadzając na miejscu pewne unikalne aspekty kultury kuszyckiej.