W genomie koali odkryto nowe retrowirusy. To całkiem normalne

Genomy kręgowców przez miliony lat były repozytorium retrowirusów, które odciskały swoje piętno na liniach zarodkowych. Teraz udało się przedstawić nowe odkrycia dotyczące retrowirusów zakorzenionych w genomie koali.
Koala /Fot. Pixabay

Koala /Fot. Pixabay

Retrowirusy endogenne (ERV) to retrowirusy, które przed milionami lat zaatakowały pierwotne komórki rozrodcze kręgowców (w tym człowieka). To takie wirusowe pamiątki z przeszłości. Wykorzystując odwrotną transkryptazę, włączyły się na stałe do materiału genetycznego organizmu zainfekowanego. Podczas milionów lat mutacji, doszło do zwielokrotnienia wirusowych genów, ich uszkodzenia lub całkowitego wyłączenia. ERV są nieszkodliwe, ale stanowią ok. 8% ludzkiego genomu. 

Teraz naukowcy z Uniwersytetu w Uppsali zbadali genom koali i znaleźli nowe linie ERV. Wcześniej znano tylko retrowirusa koali (KoRV), związany z nowotworami występującymi u tych zwierząt, który zdążył już utrwalić się w populacji. Przyczyniło się to do postrzegania koali jako modelu rozwoju retrowirusów w czasie rzeczywistym, co potencjalnie można wykorzystać także w terapiach stosowanych u ludzi. Namierzenie nowej linii ERV to kolejny ważny krok w naszym rozumieniu retrowirusów.

Mette Lillie z Uniwersytetu w Uppsali mówi:

Badając dostępne genomy koali, zidentyfikowaliśmy nowe linie ERV. Jedna z nich jest spokrewniona z SMRV (squirrel monkey retrovirus), który zwykle występuje w Ameryce Południowej i Środkowej. Wiele ERV tego typu występuje tylko u kilku osobników koala, co wskazuje, że są one stosunkowo nowe. Może to nawet wskazywać na ciągłe osiedlanie się w populacji.

Dzięki sekwencjonowaniu całych genomów populacji pozwala na porównywanie nowych ERV z retrowirusami już znanymi i “zadomowionymi” – jak KoRV. To sugeruje, że zarówno u koali, jak i innych gatunków, mogą zostać wykryte nieznane wcześniej aktywne retrowirusy. Tak naprawdę nie wiadomo, ile może być tych patogenów. 

Patric Jern z Uniwersytetu w Uppsali dodaje:

ERV, które pozostały po zakażeniach retrowirusami w przeszłości, umożliwiają obecnie poznanie historycznych interakcji pomiędzy retrowirusami a gatunkami zwierząt, np. mapowanie sposobu przenoszenia wirusów. Różnice we wzorcach rozmieszczenia ERV w populacjach żywicieli mogą być również cenne jako markery genomowe, na przykład w zarządzaniu i ochronie zagrożonych gatunków.

Przeprowadzone badania stanowią siłę napędową do poszukiwania ERV w australijskiej faunie, których nigdy wcześniej nie zidentyfikowano. Szczegóły opisano w czasopiśmie PNAS.