Pierwsze miejsce przypada oazie znanej jako Tajma, badanej już w XIX wieku. Tym razem naukowcy postanowili zapoznać się z historią innych umocnień, otaczających oazę Chajbar. Ta ostatnia zapisała się w historii przede wszystkim ze względu na bitwę z 628 roku, w której wzięły udział siły żydowskie oraz kierowane przez Mahometa. Starcie zakończyło się wygraną Arabów i wybiciem przeciwników oraz wzięciem jednej z żydowskich kobiet za żonę przez Mahometa.
Czytaj też: Pod Bałtykiem kryje się gigantyczna struktura. Jej istnienie sięga czasów prehistorycznych
W świetle ostatnich znalezisk, obejmujących wspomnianą osadę, archeolodzy doszli do wniosku, że to jedna z dwóch największych osad w całej Arabii Saudyjskiej. Przysługuje jej również miano jednego z najstarszych tego typu obiektów. Zgromadzone informacje będą bardzo istotne, gdyż zdradzają tajemnice dotyczące obecności ludzi na tych terenach oraz ich funkcjonowania w okresie przedislamskim. Dotychczasowe ustalenia na ten temat zostały zaprezentowane na łamach Journal of Archaeological Science: Reports.
W oparciu o wstępne datowanie, uczestnicy ekspedycji doszli do wniosku, jakoby mieli do czynienia z umocnieniami zbudowanymi w okresie między 2250 a 1950 rokiem p.n.e. Jak do tej pory udało się zidentyfikować ruiny obejmujące teren o powierzchni niemal 1100 hektarów. Archeolodzy oszacowali, iż w okresie istnienia fortyfikacja miała łączną długość wynoszącą około 14,5 kilometra. Tamtejsze mury miały nawet 5 metrów wysokości i grubość rzędu 1,7-2,4 metra.
Do czasów współczesnych zachowała się mniej niż połowa długości umocnień – około 5,9 kilometra. Jeśli chodzi o określenie ich wieku, to naukowcy skorzystali w tym celu z datowania metodą radiowęglową. Wielką niewiadomą pozostaje to, kto zbudował mur, a co za tym idzie – w jakim celu. Oczywiście najprawdopodobniej chodziło o funkcję obronną, ale pojawia się pytanie: przed czyimi atakami miały chronić fortyfikacje z Chajbar?
Budowla, której pozostałości znaleziono w Arabii Saudyjskiej, ma około 4000 lat. Dawniej mogła ona pełnić rolę fortyfikacji w obrębie oazy Chajbar
Ostatnie tygodnie obfitują w znaleziska związane z czasami prehistorycznymi. Najnowsze z nich, o którym pisaliśmy wczoraj, dotyczyło obszaru bardzo bliskiego Polsce. Wszystko za sprawą badań przeprowadzonych w wodach Bałtyku, na terenie Zatoki Meklemburskiej, gdzie zidentyfikowano podwodne struktury z epoki kamienia. Zdaniem badaczy mogły one pełnić rolę tunelu, którym przepędzano zwierzynę łowną w celu jej łatwiejszego ubicia.
Czytaj też: Amulet o nieustalonym pochodzeniu. Ten obiekt ma prawie 3000 lat
W przypadku zabudowań z Arabii Saudyjskiej takie wyjaśnienie wydaje się zdecydowanie mniej prawdopodobne. Największym poparciem naukowców cieszy się natomiast wariant, w którym mury były klasycznym przykładem umocnień otaczających obszar zamieszkiwany przez jedną z tamtejszych społeczności. Planowane kolejne ekspertyzy mają pomóc w zrozumieniu prehistorycznej, przedislamskiej i islamskiej przeszłości północno-zachodniego Półwyspu Arabskiego.