Czarna żaba deszczowa, czyli Breviceps fuscus, nie jest zła, smutna ani tym bardziej niezadowolona – ona po prostu tak wygląda. Występuje tylko w jednym miejscu na świecie – na zboczach Gór Przylądkowych w Afryce Południowej na wysokości ponad 1000 metrów. Jest gatunkiem ryjącym, który nie potrzebuje obecności otwartej wody, wystarczy wilgotna gleba. W konkursie pływania lub skoków w dal wśród płazów zapewne zajęłaby ostatnie miejsce.
Żaba jak awokado – wściekłe czy urocze?
Dorosłe czarne żaby deszczowe wyglądają naprawdę osobliwie. Nie są gigantami i osiągają 4-5 cm długości. Ich skóra nie ma brodawek, ale zamiast tego ma wyraźnie rozmieszczone granulki, przypominające małe guzki. Żaby mają kolor ciemnobrązowy lub prawie czarny, przez co są często są określane przez biologów “wściekłymi awokado”.
Czytaj też: Żaba jak żywcem wyjęta z powieści Tolkiena. Gollum, to ty?
W sytuacji zagrożenia czarna żaba deszczowa nadyma się i powiększa swoje ciało 7-8 razy, prezentując bardziej agresywne zachowania. Nie jest jadowita, więc nie stanowi żadnego zagrożenia dla ludzi, chociaż podobno zawartość ich skóry może być drażniąca dla niektórych zwierząt. Ponieważ żyje w dziewiczych lasach, w dużym stopniu nietkniętych przez człowieka, nie musiała wykształcić bardziej złożonych mechanizmów odstraszających.
Żaby te nie umieją skakać ani pływać, więc mają ograniczony arsenał ochrony przed drapieżnikami. W pierwszym odruchu zakopują się w glebie, na głębokości nawet 20 cm. Także pod powierzchnią ziemi mogą powiększyć swój rozmiar, przez co stają się niedostępne dla potencjalnych napastników.
Jeanne Tarrant, kierownik Threatened Amphibian Programme w Endangered Wildlife Trust, mówi:
Kopią w ziemi za pomocą tylnych łap, które mają wyspecjalizowane guzki kopiące. Używając tylnych kończyn, przesuwają glebę, powoli obracając się, aby “zniknąć pod powierzchnią”.
W okresie godowym samica wydziela lepką substancję adhezyjną i dosłownie nie chce puścić swojego partnera. Występuje tu tzw. ampleksus, czyli odruch płciowy płazów bezogonowych, niezbędny do złożenia jaj przez samicę i wyrzucenia nasienia do wody przez samca.
Podobnie jak wiele innych żab, Breviceps fuscus żywi się małymi owadami, pająkami, larwami owadów i robakami. Głównym źródłem białka dla żaby są świerszcze – zdarzają się jednak przypadki zaklinowania jelit zbyt dużymi owadami, które kończą się zgonem. Zgodnie z obowiązującym stanem wiedzy, Breviceps fuscus jest gatunkiem licznym, choć dokładna liczebność populacji nie jest znana. Gatunek ten nie toleruje zaburzeń siedlisk, więc utrata siedlisk spowodowana zalesianiem, rozprzestrzenianie się obcej roślinności i zbyt częste pożary są dla niego zagrożeniem.