Łącznie naukowcy natknęli się na trzy takie pochówki, których pochodzenie sięga nawet 3500 lat wstecz. Już na tym etapie można byłoby stwierdzić, że archeolodzy osiągnęli wielki sukces, a dobrych wiadomości jest więcej. Uczestnicy wykopalisk dostrzegli bowiem inskrypcje, z wykorzystaniem których można określić tożsamość zmarłych i odtworzyć ich interesującą przeszłość.
Czytaj też: Czaszka sprzed 300 000 lat nie pasuje do żadnego gatunku człowieka. Brakujące ogniwo ewolucji?
Informacji w sprawie udzielili przedstawiciele tamtejszych władz. Jak wynika z opublikowanego komunikatu, trzy grobowce stanowiły część nekropolii Draa Abu El-Naga na zachodnim brzegu Luksoru. Jeden został przypisany do XIX dynastii, natomiast dwa pozostałe okazały się wywodzić z XVIII dynastii. Na tym wiedza na ich temat się nie kończy, ponieważ archeolodzy wiedzą, kto dokładnie został tam pogrzebany.
Grobowce znalezione na terenie Luksoru wywodzą się z okresu tzw. Nowego Państwa. Łącznie archeolodzy zidentyfikowali trzy osobne pochówki
W pierwszym przypadku chodzi o postać znaną jako Amun-em-Ipet. Mężczyzna ten był urzędnikiem najprawdopodobniej związanym ze świątynią Amona. W grobowcu umieszczono liczne obiekty wskazujące na wysoki status społeczny zmarłego, takie jak bogato zdobione meble i dzieła sztuki prezentujące sceny ofiarowania czy uczt. Drugie z miejsc pochówku zostało przeznaczone dla człowieka o imieniu Baki. Jego grobowiec cechuje się bardziej rozbudowaną organizacją przestrzenną.
Trzeci zarezerwowano natomiast dla osoby nazwanej imieniem Es. Jej rolą było nadzorowanie funkcjonowania Świątyni Amona, pełnienie funkcji gubernatora północnej oazy, a także realizacja obowiązków skryby. Tak liczne informacje o życiu zmarłych pojawiły się dzięki analizom odkrytych zapisków. Badania mają trwać dalej, a ich autorzy mówią przede wszystkim o różnego rodzaju artefaktach pogrzebowych znalezionych na terenie nekropolii. Kto wie, jakie tajemnice może ona jeszcze skrywać?
Czytaj też: Tajemnicze miasto odkryte w Gwatemali. Archeolodzy są pod wrażeniem jego wieku
Okres Nowego Państwa był dla starożytnego Egiptu wyjątkowo korzystny. Kraj rozwijał się wtedy z wysoką dynamiką, co było owocem między innymi dokonanego zjednoczenia. Nowym zdobyczom terytorialnym towarzyszył również rozkwit sztuki, której pozostałości tysiące lat później badają archeolodzy. Ostatecznie doszło jednak do upadku Nowego Państwa wraz z końcem XX dynastii. Umowna data tego wydarzenia przypada na 1070 rok p.n.e.