Znana jako Galería del Sílex, została zlokalizowana w 1979 roku, a znalezione na miejscu szczątki przypisano okresowi neolitu. Kości musiały należeć do co najmniej trzech osobników. O ile pierwotne datowanie wskazywało na pochodzenie sprzed około 3000 lat, tak dzięki identyfikacji ceramicznych naczyń badacze postanowili jeszcze raz oszacować wiek znalezionych obiektów.
Czytaj też: Posąg Zeusa zniknął w tajemniczych okolicznościach. W istnienie jego kopii nie każdy chce wierzyć
Wykorzystali w tym celu dobrodziejstwa datowania radiowęglowego, za sprawą którego uznali, iż pochodzenie wspomnianych szczątków przypada na ostatnią trzecią część VI tysiąclecia p.n.e. Oznacza to, że szczątki znalezione na terenie Galería del Sílex należą do najstarszych neolitycznych ludzkich kości wywodzących się z Półwyspu Iberyjskiego.
O ile pierwotnie można było uznać, że kości te mają około 3450 lat (co nie było przekłamaniem, po prostu skamieniałości było więcej i niektóre umknęły uwadze naukowców) tak teraz mówi się o ich pochodzeniu sprzed około 6250 lat. Kości te znajdowały się w dwóch zagłębieniach położonych ponad trzysta metrów od wejścia do jaskini.
Pierwotnie uznano, że szczątki znalezione w Galería del Sílex mają około 3450 lat. Datowanie pozostałych kości wykazało, że niektóre mają nawet 6250 lat
W ten sposób pojawiły się przypuszczenia, jakoby Galería del Sílex była czymś w rodzaju wczesnoneolitycznego cmentarza. Najwyraźniej umieszczano tam szczątki zmarłych ludzi, co jest istotną informacją w kontekście poznawania ówczesnych zwyczajów i rytuałów. Biorąc pod uwagę dane zebrane także w dwóch innych miejscach: El Portalón w Cueva Mayor oraz Cueva del Mirador, członkowie zespołu badawczego doszli do wniosku, że Sierra de Atapuerca stanowi kluczowe źródło informacji na temat neolitu na Półwyspie Iberyjskim.
O przeprowadzonych ekspertyzach ich autorzy piszą na łamach Quaternary Science Reviews. Przede wszystkim należy mieć na uwadze, że Galería del Sílex była wykorzystywana od wczesnego neolitu aż do epoki brązu. Co więcej, znalezione tam kości są o mniej więcej tysiąc lat starsze od neolitycznych tradycji pogrzebowych znanych z Półwyspu Iberyjskiego.
Czytaj też: Co zawiera tajemniczy obiekt, który ma zostać otwarty w 8113 roku?
Jeśli chodzi o dwa inne, wspomniane już neolityczne stanowiska znajdujące się na podobnym obszarze, czyli El Portalón i El Mirador, to były one wykorzystywane na różne sposoby. Pierwsze najprawdopodobniej odgrywało rolę przestrzeni mieszkalnej, natomiast drugie funkcjonowało jako stajnia dla zwierząt. Łącząc znalezione tam obiekty z tymi pochodzącymi z Galería del Sílex, autorzy badań będą w stanie jeszcze lepiej zrozumieć realia rządzące Półwyspem Iberyjskim w czasach neolitu.