Szczęście leży nie w posiadaniu tego, czego chcemy, ale w chceniu tego, co już posiadamy. Dar Dzień taki szczęśliwy.  Mgła opadła wcześnie, pracowałem w ogrodzie.  Kolibry przystawały nad kwiatem kaprifolium.  Nie było na ziemi rzeczy, którą chciałbym mieć.  Nie znałem nikogo, komu warto byłoby zazdrościć.  Co przydarzyło się złego, zapomniałem.  Nie wstydziłem się myśleć, że […]

Pytanie – „dlaczego chcesz wiedzieć?” wraca do mnie od lat. Dlaczego chcemy wiedzieć? Dlaczego chcemy zrozumieć? Dlaczego nie zaznamy spokoju, dopóki nasza lewa półkula nie przybije swojego stempelka? Moja przyjaciółka, buddystka, pojechała kiedyś na nauki Khandro Rinpoche. W starym zniszczonym zamku w czeskim Hluboszu, w jednej z wielkich sal, mieszczących ponad sto osób, nauczycielka zaintonowała […]

Albo o jej uboższą kuzynkę, uwagę. W sąsiednim pokoju słyszałem ciocię, która rozmawiała z sobą półgłosem. Mówiła zawsze dość cicho, bo wierzyła, że ma w głowie coś pęknięte i ochwiane, coby wstrząsnęła za głośnym mówieniem; ale nigdy, nawet będąc sama, nie wytrwała długo, aby nie powiedzieć czegoś, bo uważała, że to jest zdrowo na gardło […]

Im wyżej się wspiąłeś, tym niżej potem spadasz, dziwiąc się w locie temu, co się właściwie dzieje. „Życie jest średnie Ani dobre, ani złe Wspinasz się w górę Żeby znaleźć się na dnie” Maciej Zembaty Dostałam kiedyś nagrodę literacką. Była to nagroda za debiut poetycki; przyznało mi ją moje ukochane wydawnictwo, które wcześniej drukowało też […]

Czy można komuś pomóc niechcący, stając po prostu na jego drodze i nie robiąc żadnego wysiłku, żeby być kimś więcej niż sobą? Mężczyzna, którego bohaterka filmu dopiero co, z wzajemnością, pokochała, powiedział jej, że chce wiedzieć o niej wszystko. Wstała wtedy z łóżka, sięgnęła po torebkę, a właściwie torbę, i wysypała całą jej zawartość na […]

Łatwo stać się gorszym, niż się jest, naprawdę. Wystarczy, że ludzie odliczą do dwóch, podzielą się na podgrupy i znajdą się w dwóch osobnych pomieszczeniach Jednym z najsłynniejszych i najbardziej kontrowersyjnych eksperymentów w psychologii społecznej pozostaje wciąż eksperyment Philipa Zimbardo. W 1971 roku w piwnicach wydziału psychologii Uniwersytetu Stanforda „założył” więzienie i w roli badanych obsadził dwudziestu czterech ochotników rekrutujących się spośród […]

Fajnie jest myśleć, że są tacy, którzy wiedzą, jak żyć, znają odpowiedź na pytania zadawane drżącym, zduszonym głosem – pisze Natalia de Barbaro. Kiedy jest mi smutno, uczę się wierszy na pamięć. Ostatnio jest mi dość wesoło, ale obstawiam, że zanim przeczytasz te słowa, nadarzy się okazja, żeby nauczyć się kolejnego. Wiersz, który widzisz poniżej, […]

Są tacy, którzy lubią pracować w korporacjach. Są korporacje, które są naprawdę dobrymi miejscami do pracy. Ale czy taka jest ta, w której pracujesz? O godz. 4.30 nad ranem młoda kobieta ustawia kamerę w szarej biurowej przestrzeni i na tle ścianek działowych, smutnych rzędów komputerów, przy chłodnym sztucznym świetle robi coś, czego wcześniej tam nie robiła… rozpoczyna szalony […]

Większości z nas udaje się wejść w dorosłość ze zgodą na to, że jedni wolą morze, a inni góry. A jednak, gdy tylko wyjdziemy poza obszary emocjonalnie letnie, naszym oczom ukazuje się rozległa kraina Nie Ma Zgody Na To Że Masz Inaczej Niż Ja.     “Napisz to o czym wszyscy wiedzą Zobaczysz ile będzie […]

Różnica czy podobieństwo – to jest nasz codzienny wybór. To my decydujemy, czy zakładamy jedne czy drugie okulary. Ta jedna sztuka Adrienne Rich tłumaczenie: Julia Hartwig Wiem, że czytasz mój wiersz późno, przed wyjściem z biura, w jaskrawym świetle lampy i przy ciemniejącym oknie, w zmęczeniu budynku zanurzającego się w ciszę, na długo po godzinach […]

Spędzamy wiele czasu w życiu na starannym przyglądaniu się niedociągnięciom naszych najbliższych i osądach wokół tego, jak bardzo odbiegają od naszych oczekiwań. Chłopiec rodzi się na przedmieściach Detroit, w podupadłej dzielnicy Paradise Valley. Jest rok tysiąc dziewięćset trzynasty. Jego rodzice właśnie się rozstają; żadne z nich nie zdecyduje się na jego wychowywanie – trafi do […]

Istniejemy, ale chyba nie aż tak bardzo, jak nam się wydaje. Nie tak centralnie. JAK Jak daleko trzeba by odejść, aby ten spazmatyczny, wrzaskliwy, dygoczący chaos zobaczyć – z jak daleka – jako spokojny, czysty, niewzruszony wzór. Jaki dystans wyprostuje wijące się linie, ustali kształty, obrysuje zgiełk. Jak daleko, wysoko, czy wystarczy umrzeć, czy jeszcze […]